Sunday, April 26, 2015

Οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις κειμένων στο Red Notebook


"Ο χρόνος τρέχει σε βάρος της κυβέρνησης και η χειρότερη επιλογή είναι να αφεθούν τα πράγματα να κυλήσουν όπως τώρα. Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εκτρέψουν την πορεία της διαπραγμάτευσης για να αποφευχθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο. Τρεις θα μπορούσαν να είναι οι άξονες τέτοιων πρωτοβουλιών: Πρώτον, πρέπει την «ώρα μηδέν» να μην την ορίσουν οι δανειστές, αλλά η ελληνική πλευρά, δεδομένου ότι ο χρόνος ορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συντεταγμένες των εξελίξεων. Δεύτερον, η πληρωμή μισθών και συντάξεων πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι των απαιτήσεων των δανειστών, όπως άλλωστε είχε υπογραμμίσει ο Αλέξης Τσίπρας στην επιστολή του προς την Άνγκελα Μέρκελ. Τρίτον, απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα των δανειστών πρέπει να τεθεί ανοιχτά μια τρίτη εναλλακτική, αυτή της ρήξης με τους δανειστές. Μια εναλλακτική αναμφίβολα επώδυνη, που μπορεί όμως στις σημερινές συνθήκες να είναι η λιγότερο κακή από αυτές που καλούμαστε να επιλέξουμε".



Ο γάλλος οικονομολόγος Ερίκ Τουσέν, εκπρόσωπος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), μιλά στο βασκικό περιοδικό Gara για την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να διεξαγάγει λογιστικό έλεγχο για το δημόσιο χρέος: "Τον Μάιο του 2013 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξέδωσε έναν κανονισμό για τις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής, όπως την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Κύπρο και την Ιρλανδία. Ο κανονισμός 472 είναι εξαιρετικά δύσκολος για την κηδεμονία των οικονομιών των χωρών στο πλαίσιο της χρηματοδοτικής βοήθειας. Το άρθρο 7.9 λέει ότι μια χώρα υπό διαρθρωτική προσαρμογή θα πρέπει να προβεί σε λεπτομερή λογιστικό έλεγχο για να εξηγήσει πώς το χρέος της αυξήθηκε σε ένα μη βιώσιμο επίπεδο και να εντοπιστούν τυχόν ανωμαλίες. Τι κάνει η Ελλάδα με την δημιουργία της επιτροπής λογιστικού ελέγχου; Εφαρμόζει αυτόν τον κανονισμό, ο οποίος για μένα είναι άδικος, αλλά υπάρχει".


"Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να πείθει και για τη δυνατότητά της να κυβερνά ηγούμενη των κρατικών μηχανισμών. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, και την αυτόματη προσχώρησή της στο δικό τους κανόνα. Απεναντίας, η σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» αποτελεί όρο αξιοπιστίας της για το κοινωνικό μπλοκ που (οφείλει να) εκπροσωπεί. Με άλλα λόγια, η «συνέχεια του κράτους» δεν αποτελεί το όριο της κυβερνητικής πολιτικής, πέρα απ’ το οποίο δεν μπορεί να πάει, αλλά έναν ειδικό όρο της πολιτικής σύγκρουσης που διεξάγεται στην ελληνική κοινωνία".


"Η χούντα δεν ήρθε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά επιταχύνθηκε από το 1965 και μετά μέσα σε μια σειρά προπαρασκευαστικών σταδίων στον πυρήνα του κράτους. Η κατασυκοφάντηση των δημοκρατικών ελευθεριών και η λήψη αντιδραστικών μέτρων στο τελευταίο στάδιο συνέβαλαν στην απρόσκοπτη και απόλυτη επικράτησή της. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, τα οικονομικά αιτήματα των κυριαρχούμενων τάξεων ήταν άρρηκτα δεμένα με αιτήματα διεύρυνσης των δημοκρατικών ελευθεριών, καθώς στο μετεμφυλιακό πλαίσιο οι πολιτικοί και κοινωνικοί αποκλεισμοί εξυπηρετούσαν το πρότυπο συσσώρευσης του ελληνικού κεφαλαίου, συμπιέζοντας τα εισοδήματα των εργαζόμενων σε πολύ χαμηλά επίπεδα". 


ΙΔΕΕΣ


ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ


Πλήθος νεκρών σημάδεψαν τα «ταξίδια της ελπίδας» προς τις ακτές της Ιταλίας. Η τραγωδία του 2013 στη Λαμπεντούζα είχε το μεγαλύτερο αριθμό νεκρών μέχρι πριν λίγες μέρες. Να όμως που ξεπεράστηκε με το πρόσφατο ναυάγιο, με τους περίπου 900 νεκρούς. Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας ζητάει να βομβαρδίζονται τα σκάφη στο λιμάνι πριν επιβιβαστούν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες για το ταξίδι προς τις ευρωπαϊκές ακτές, λες και αυτό αντιμετωπίζει την απελπισία των ανθρώπων που διακινδυνεύουν τα πάντα για να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου και από την πείνα. Η εφημερίδα «La Repubblica» δημοσιεύει έναν κατάλογο με όλα τα ναυάγια των τελευταίων είκοσι χρόνων, μιας σιωπηλής σφαγής, ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.


Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη νέα τραγωδία κοντά στην Λαμπεντούζα, μιλώντας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, η Βασιλική Κατριβάνου σημείωσε: "Πρέπει να υιοθετήσουμε τις εκκλήσεις του Υπάτου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και των βασικότερων διεθνών οργανισμών που τονίζουν την επείγουσα ανάγκη οργάνωσης μιας ισχυρής επιχείρησης Έρευνας και Διάσωσης στη Μεσόγειο. Πρέπει να αναπτύξουμε έναν ενδοευρωπαϊκό μηχανισμό αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ώστε να μην αναλαμβάνουν μόνο λίγες χώρες την κύρια ευθύνη περίθαλψης και φιλοξενίας των προσφύγων. Πρέπει να επανεξετάσουμε τον Κανονισμό του Δουβλίνου. Είναι επείγουσα ανάγκη να προωθήσουμε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλληλεγγύης και δημοκρατίας, ενάντια στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Εάν αποτύχουμε σε αυτό, θα έχουμε αποτύχει όλοι μαζί. Αν πετύχουμε, θα έχουμε πετύχει όλοι μαζί, όλη η Ευρώπη συνολικά".


Στη δική της παρέμβαση στο Στρασβούργο, η Αννέτα Καββαδία επεσήμανε: "Ακόμη και σ΄αυτό το σχέδιο δράσης των 10 σημείων που συζητήθηκε στο Λουξεμβούργο, το προσφυγικό αντιμετωπίζεται και πάλι ως ζήτημα οργανωμένου εγκλήματος, δηλαδή διακίνησης, άρα ζήτημα που απαιτεί συντονισμό για την καταστολή των προσφυγικών ροών αντί της υποδοχής των προσφύγων. Ακόμη και τώρα λοιπόν, ως μείζον ιεραρχείται η αντιμετώπιση των κυκλωμάτων διακινητών που εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες, όχι όμως η προστασία των προσφύγων και ο δίκαιος επιμερισμός ευθυνών ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Αν το προσφυγικό αντιμετωπίζεται, και πάλι, ως ζήτημα ασφάλειας δυσχεραίνει η ευρωπαϊκή συνεργασία, ο αναπροσανατολισμός των ευρωπαϊκών κονδυλίων από την καταστολή στην υποδοχή αλλά και ακυρώνεται κάθε ενίσχυση της κοινωνικής μέριμνας".


Γράφει ο Μπάμπης Αγρολάμπος μετά τη δημοσίευση του κειμένου Αβραμόπουλου-Μογκερίνι για την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε: "Ας υποθέσουμε ότι το Λιμενικό της Ιταλίας έχει εντοπίσει τα δουλεμπορικά που κάνουν το δρομολόγιο Τρίπολη – Λαμπεντούζα, παίρνει χρηματοδότηση από την Ε.Ε., έχει την κάλυψη της Frontex και σε ένα βράδυ οι ιταλικές ειδικές δυνάμεις βυθίζουν όσα πλοία βρουν δεμένα στα λιμάνια της Λιβύης. Για τα υπόλοιπα, ενδεχομένως οι επιχειρήσεις να γίνουν μεσοπέλαγα. Το σχέδιο είναι παράλογο, μπορεί να προκαλέσει νέες εκατόμβες αθώων, αλλά δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο στρατιωτικών αντιδράσεων, η Λιβύη έχει καμιά δεκαπενταριά κυβερνήσεις, διπλάσιους στρατούς που αντιμάχονται και άντε να θέσει θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Με την Ελλάδα τι θα γίνει, στο πλαίσιο του σχεδίου Μογκερίνι - Αβραμόπουλου; Θα στείλουμε το Λιμενικό στη Σμύρνη και την Αλικαρνασσό και η Κύπρος στην Αττάλεια; Και τι θα κάνουν, θα βυθίσουν μήπως όλες τις φουσκωτές βάρκες και τις υποτυπώδεις σχεδίες που θα βρουν δεμένες στα λιμάνια;".

ΔΙΚΗ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ


"Από την πλευρά του ενιαίου ιδεολογικού και πολιτικού χώρου που συγκροτούν πλέον η Δεξιά και το Κέντρο αναπτύχθηκε μια αρκετά ομοιογενής προσπάθεια διασύνδεσης της ΧΑ με το κίνημα των πλατειών και την υποτιθέμενη “βία της Αριστεράς”. Στην προσπάθεια αυτή, ο κεντροδεξιός μύθος υποτίμησε σταθερά (και σκόπιμα) το υπόστρωμα των ιδεών στο έδαφος των οποίων άνθισε η Χρυσή Αυγή: τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σεξισμό και τον αντισημιτισμό. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί: πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επένδυσαν με συνέπεια σε αυτές τις ιδέες τις τελευταίες δεκαετίες (στην εκπαίδευση, την εξωτερική πολιτική, τον αθλητισμό και αλλού), ενώ ιδίως τα τελευταία χρόνια μείζονος σημασίας κρατικές πολιτικές φέρουν τη σφραγίδα αυτών των αντιλήψεων (Ξένιος Δίας, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών κ.ά.)."


"Στα κενά που θα δημιουργούνται, άλλοτε σκόπιμα, εξαιτίας της Χ.Α, κι άλλοτε λόγω της προβλεπόμενης διαδικασίας, είναι που αποκτά αξία η εγρήγορση του αντιφασιστικού κινήματος. Το μεγάλο στοίχημα της δίκης, η καταδίκη των δραστών και των ηθικών αυτουργών των εγκλημάτων της Χ.Α, δεν θα κερδηθεί αν μείνει στους τέσσερις τοίχους της δικαστικής αίθουσας. H εγρήγορση αυτή δεν είναι αφηρημένη. Έχει συγκεκριμένους στόχους: α) Την προστασία των μαρτύρων. β) Την επίσπευση της δίκης. γ) Τη μεταφορά της δίκης σε προσβάσιμη αίθουσα στο κέντρο της Αθήνας, για τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής δημοσιότητάς της. δ) Την απόκρουση της ρατσιστικής και αντιπροσφυγικής υστερίας, που ενισχύει το σχέδιο της Χ.Α".


ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ


"Ο αείμνηστος φίλος και σύντροφός μου, ο ουρουγουανός δημοσιογράφος και ιστορικός Εδουάρδο Γκαλέανο, που πέθανε αυτή την εβδομάδα, ποτέ δεν αποκήρυξε τα πιστεύω του, δημοσίως ή κεκλεισμένων των θυρών. Ούτε πίστευε στους ήρωες. Όλη η δουλειά του διαπερνάται από την ιδέα της μαζικής δημοκρατίας, όπου οι φτωχοί και καταπιεσμένοι επιτυγχάνουν τη χειραφέτηση μέσα απ' την κοινή δράση για μικρούς ή μεγαλύτερους στόχους. Ο Γκαλέανο ήταν ένας σύγχρονος Σιμόν Μπολιβάρ που προσπαθούσε να πετύχει με την πέννα του, ό,τι κι ο απελευθερωτής με το σπαθί του: την ενότητα της ηπείρου τους, ενάντια σε παλιές και νέες αυτοκρατορίες."


Το Νοέμβρη του 2003, ο ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο βρέθηκε στην Αθήνα, προσκεκλημένος του περιοδικού «Σήματα Καπνού» και της Καμπάνιας «Ένα Σχολείο για την Τσιάπας». Η ομιλία του, στην πραγματικότητα η συζήτηση με όσες και όσους βρέθηκαν στην αίθουσα ΜΑΧ του Πολυτεχνείου, δημοσιεύτηκε στο τεύχος 19 (σελ. 20-26) των «Σημάτων Καπνού», που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2004. Καθώς τα «Σήματα» δεν υπάρχουν σε ψηφιακή μορφή, ο Ηλίας Τζουράς έκανε τον κόπο να τη «σώσει», μεταφέροντάς τη από τις σελίδες του περιοδικού στην οθόνη. Στη μνήμη του Εδουάρδο Γκαλεάνο και της Αγγελικής Ξύδη, της ψυχής των «Σημάτων Καπνού», την αναδημοσιεύσαμε στο RedNotebook όπως τυπώθηκε.


ΔΙΕΘΝΗ


Με αφορμή την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που καταδίκασε την Ιταλία για τα βασανιστήρια στο σχολείο Ντιάζ, τις μέρες της διεθνούς διαδήλωσης της Γένοβας, η κοινωνιολόγος Ντονατέλα ντελα Πόρτα μίλησε στον Ρομπέρτο Τσικαρέλι και το Μανιφέστο για τις δυσκολίες να ποινικοποιηθεί η αστυνομική πρακτική του βασανιστηρίου.

No comments:

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...