Στα Ενθέματα αύριο Κυριακή 11 Ιανουαρίου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής»,
στο facebook (Enthemata Avgis)
και στο twitter: @enthemata
Κείμενα των: Δημήτρη Χριστόπουλου, Κώστα Γαβρόγλου, Σπύρου Γεωργάτου, Γιάννη Παντή, Αντώνη Λιάκου, Ζερόμ Ρόος, Μάνου Αυγερίδη, Πεϊνέτα
Charlie Hebdo. H δολοφονία της νεωτερικότητας. Γράφει ο Δημήτρης Χριστόπουλος: «Ενώπιον τέτοιων μαζικών εγκλημάτων ξέρω ότι μπορεί κανείς να ακολουθήσει τη συνήθη μικρόψυχη προσέγγιση του «ναι μεν αλλά», όπου πίσω από αυτό το «αλλά» κρύβεται ουσιαστικά η ακύρωση του «ναι». Θα τολμήσω να ξεκινήσω από το «αλλά», υπό τη μορφή κατάφασης: Ναι, η Charlie Hebdoανέδιδε εδώ και χρόνια ένα άρωμα φανατικού δυτικισμού. Ναι, η Δύση προχθές στο Παρίσι πλήρωσε –για μια ακόμη φορά– τις αμαρτίες της. […] Τίποτε όμως από τα παραπάνω --που ισχύουν-- δεν είναι συμψηφίσιμο με το προχθεσινό. Και αυτό το λέω όσο πιο εμφατικά γίνεται».
ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 25.1
Η ελληνική ώρα της Ευρώπης. Και η ευρωπαϊκή ώρα της Ελλάδας. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου: «Δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι η ελληνική κοινωνία θα απαντούσε στην κρίση με μια αριστερή επιλογή. Η απάντηση σε άλλες χώρες μονοπωλείται από τη φασιστική δεξιά (Γαλλία, Ουγγαρία) ή από μεταπολιτικά κινήματα αγανάκτησης (Γκρίλο). Ο παράγοντας που διαμόρφωσε κυρίως την ελληνική Αριστερά ήταν η επεξεργασία μιας πρότασης και μιας θέλησης εξόδου όχι μόνο ως εθνικό, αλλά και ως ευρωπαϊκό διακύβευμα. Αν οι Έλληνες πρόκριναν την έξοδο από την κρίση ως εθνικό διακύβευμα θα είχαμε μια παραλλαγή εθνικιστικών ακροδεξιών κινημάτων. Ίσως για πρώτη φορά, μετά την εποχή της Ανεξαρτησίας, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έρχεται στην Ευρώπη ως ο παθητικός αποδέκτης των ευρωπαϊκών πολιτικών ή φυγόκεντρη δύναμη. Οι εκλογές τούτες αποτελούν μια από τις σημαντικότερες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Χωρίς υπερβολές, πρόκειται για την ευρωπαϊκή ώρα της Ελλάδας και την ελληνική ώρα της Ευρώπης».
Ό, τι συμβαίνει στην Ελλάδα μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη. Μια καλή δόση ριζοσπαστικής φαντασίας είναι απαραίτητη για την επόμενη μέρα. Συνέντευξη του Ζερόμ Ρόος, εκδότη του ROAR. Το ηλεκτρονικό περιοδικό ROAR, στα πέντε μόλις χρόνια που υπάρχει, έχει αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για τα διεθνή κινήματα, το συντονισμό τους, τον διάλογο θεωρίας και πράξης. Ο εκδότης του,Jerome Roos, μιλάει για τους μήνες που έζησε πέρσι στην Αθήνα, τις ελληνικές εκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση της Αριστεράς και τη σχέση της με τα κινήματα, το χρέος, το ROAR και τη «ριζοσπαστική φαντασία»: «Κύριο καθήκον των κινημάτων είναι η εμπλοκή σε μια συνθετική διαδικασία από τα κάτω και η δόμηση ενός συλλογικού πολιτικού εγχειρήματος που μπορεί να αναδείξει δημοκρατικούς μετα-καπιταλιστικούς θεσμούς, όπως τα caracoles στην Τσιάπας και οι comunas στη Βενεζουέλα. Η οικοδόμηση τέτοιων εναλλακτικών θεσμών είναι θεμελιώδης για τη μακροπρόθεσμη διαδικασία του κοινωνικού μετασχηματισμού. Πιστεύω, επίσης, ακράδαντα στην ανάγκη --τουλάχιστον σε αυτή τη φάση-- για ένα ευρύ κοινό μέτωπο των αριστερών, αντιεξουσιαστικών και εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων. Η πρώτη προτεραιότητα είναι να τερματιστεί η ομηρία χρέους της Ελλάδας, που την υποβιβάζει σε de facto σκλάβο των πιστωτών και προτεκτοράτο της Γερμανίας».
Ο πρωθυπουργός του φράχτη. Γράφει ο Μάνος Αυγερίδης: «Εικόνα πρώτη: Ο πρωθυπουργός φωτογραφίζεται με ικανοποίηση μπροστά απ’ το “τείχος του Έβρου”. Εικόνα δεύτερη: Ένα τετράχρονο κορίτσι από τη Συρία γίνεται αντιληπτό κοντά στα σύνορα από έναν πενηντάχρονο αγρότη. Τον οδηγεί στο μέρος όπου κείτεται ένας νεκρός άντρας -- ο πατέρας του. Είχε μείνει δίπλα του περίπου 10-12 ώρες, στην ομίχλη και την παγωνιά. […] Οι δυο εικόνες συνοψίζουν δυόμισι χρόνια κυβερνητικής πολιτικής, καθώς και μερικούς μήνες άτυπης και επίσημης προεκλογικής εκστρατείας: αποτυχία, ψέματα και απανθρωπιά. Η φωτογραφία Σαμαρά στο τείχος του Έβρου είναι η τελευταία, ελπίζω, καρτποστάλ ενός πρωθυπουργού, ο οποίος στη θητεία του δεν κατάφερε τίποτ’ άλλο παρά να υψώσει τείχη απανθρωπιάς. Καθήκον μας είναι να τα γκρεμίσουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται».
Lux et Veritas για τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του ελληνικού Πανεπιστημίου. Ο Κώστας Γαβρογλου, ο Σπύρος Γεωργάτος και ο Γιάννης Παντής περιγράφουν άμεσες προτεραιότητες και μεσοπρόθεσμα μέτρα στα ΑΕΙ, στην προοπτική μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια «να αποσαφηνιστεί η μέθοδος και ο οδικός χάρτης, μέσω των οποίων θα υλοποιηθούν οι απαραίτητες αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση και να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο συναίνεσης με όσους και όσες επιθυμούν τη δημοκρατική και ακαδημαϊκή επανεκκίνηση του πανεπιστημίου»: «Η επανεκκίνηση του Πανεπιστημίου δεν θα πρέπει βέβαια να αποσκοπεί στην επιστροφή στον νόμο 1268/1982, παρότι ο νόμος αυτός προσδιορίζει μια δομή του Πανεπιστημίου η οποία πρέπει να διατηρηθεί. Θα πρέπει να αποσκοπεί, κυρίως, στη διαμόρφωση ενός ενιαίου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας που θα ανταποκρίνεται στους προβληματισμούς που έχουν ήδη εκφραστεί για μία δημοκρατική και συμμετοχική διοίκηση και ένα ακαδημαϊκά αναβαθμισμένο περιβάλλον στην προοπτική της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας».
Το «Εμείς»: Η τηλεοπτική παρουσία και η πολιτική σκακιέρα του Podemos. Παρατηρήσεις μιας κοινής θνητής. Η Πεϊνέτα περιγράφει και αναλύει την παρουσία στην τηλεόραση των Podemos, τη διαδικτυακή τους τηλεόραση, την εκπομπή El Tornillo της ομάδας Faktoria Lila (φεμινιστική συλλογικότητα από τη Χώρα των Βάσκων) και μιλάει γενικότερα για το μοντέλο της πολιτικής και της απεύθυνσής τους: «Το Podemos μας δείχνει, με την πολιτική του πράξη, πολύπλευρα, κάτι ιδιαίτερα υποτιμημένο στην καθημερινή ειδησεογραφία: τη διαλεκτική σχέση πολιτικής, κοινωνίας και ιστορικών γεγονότων. Υπό αυτό το πρίσμα, η άνοδος της Aριστεράς δεν υλοποιείται ως μηχανιστικό αποτέλεσμα μιας απλής αιτιατής και αυτόματης σχέσης ανάμεσα στην επιβολή των Mνημονίων και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Προφανώς και αυτά είναι παρόντα (τα Mνημόνια και η λαϊκή δυσαρέσκεια), αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα καταλήξουν οι μάζες στην αγκαλιά της Aριστεράς ως μητρικής φιγούρας (έναντι της παραδοσιακά πατριαρχικής αυταρχικής Δεξιάς και των συμβόλων της). […]. Η Αριστερά υπάρχει μόνο ως σώμα χειραφετημένων και υπεύθυνων, και άρα αδιακρίτως έξυπνων, ανθρώπων. Ή δεν υπάρχει».
No comments:
Post a Comment