Wednesday, April 30, 2014

Διαβάστε στην Εποχή



Διαβάστε στην Εποχή

Άρθρα:

Κων­στα­ντί­νος Τσι­τσε­λί­κης: Για μια αριστερή πολιτική στη Θράκη








Συνεντεύξεις:




Ιστορία:



Πολιτισμός:



On-line έκδοση:







-- 
Η ΕΠΟΧΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Βλαχάβα 11, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51
Τηλέφωνα: 210 3619513210 3619514
Αρ. Λογαριασμού: 116-470219-03 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Για αποστολή άρθρων, ανακοινώσεων κ.ά  epohigr@gmail.com

"Το (βαθύ) Ποτάμι και η βαθυστοχασιά" (του Νίκου Ζολοταριώφ)

Το (βαθύ) Ποτάμι και η βαθυστοχασιά

Τον όρο “deepity” εισάγει ο γνωστός φιλόσοφος Daniel Dennett: Η βαθυστοχασιά (deepity) είναι μια πρόταση που φαίνεται ταυτόχρονα σημαντική και αληθής – και με βαθύ νόημα – αλλά αυτό το πετυχαίνει με το να είναι διφορούμενη. Από μια πρώτη ανάγνωση, είναι προφανώς λανθασμένη, αλλά θα ήταν συνταρακτικό αν ήταν αληθινή. Από μια άλλη ανάγνωση, είναι αληθινή αλλά ασήμαντη. Ο απρόσεκτος (ή ανυποψίαστης) ακροατής «τσιμπάει» στην αναλαμπή της αλήθεια από τη δεύτερη ανάγνωση και στη σπουδαιότητα από την πρώτη και σκέφτεται, Ουάου! Αυτό είναι μια βαθυστοχασιά.[i] Μπορεί ίσως να μεταφραστεί ως σοφιστεία, μεγαλόστομη μπαρούφα, ή βαθυστόχαστη μπουρδολογία – σε κάθε περίπτωση το “deepity” έχει απαξιωτικό χαρακτήρα. Θα επιλέξω ως μετάφραση τον απαξιωτικό νεολογισμό «βαθυστοχασιά».

Η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» είναι το μότο του Ποταμιού – μια άποψη που κατά τη γνώμη μου δεν είναι παρά μια τέτοια βαθυστοχασιά, όπως και πολλές άλλες θέσεις του Ποταμιού όπως προβάλλονται από ένα τηλεοπτικό σποτ[ii]. Εξηγούμαι αμέσως.

Το σύνθημα «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν», για να έχει νόημα και να σημαίνει κάτι (σπουδαίο), παραπέμπει στο ό,τι το (όποιο) κομματικό παρελθόν είναι κάτι κακό. Προφανώς ο κομματισμός όταν κατισχύει σε κάθε πεδίο της δραστηριότητάς μας, κακό είναι! Αλλά είναι το κομματικό παρελθόν συλλήβδην κάτι κακό; Είναι το ίδιο κακό το κομματικό παρελθόν κάποιου οργανωμένου ακροδεξιού με εκπεφρασμένες ρατσιστικές ή φιλοχουντικές απόψεις που σήμερα μπορεί και να νέμεται της πολιτικής εξουσίας και κάποιου λ.χ. προερχόμενου από μια φιλελεύθερη κεντροδεξιά λογική της Νέας Δημοκρατίας; Δεν μπορώ να δεχθώ ότι τους κρίνουμε και τους αξιολογούμε το ίδιο – μόνο ότι έχουμε τις ίδιες δημοκρατικές αρχές για να τους κρίνουμε.

Η απουσία «κομματικού παρελθόντος» κάνει κάποιον πιο «καθαρό», πιο τίμιο και πιο ικανό; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι των κομματικών σωλήνων, αλλά και όλοι όσοι έχουν ενταχθεί και συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα χωρίς να προέρχονται από αυτά, δεν είναι (αρκετά) «καθαροί», τίμιοι και ικανοί; Προφανώς ούτε το ένα ισχύει σε απόλυτο βαθμό, ούτε το άλλο.

Στην πολιτική εκπομπή «Ανατροπή» του κ. Πρετεντέρη στο Mega στις 7 Γενάρη 2013 είχε τεθεί το ερώτημα «υπάρχει πολιτική χωρίς πολιτικούς;»[iii]. Ο δημοσιογράφος τότε επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι οι καταξιωμένοι του δημοσίου θεάματος, όπως οι καλεσμένοι του, δικαιούνται να μιλούν για την πολιτική, χωρίς να είναι οι ίδιοι πολιτικοί. Άλλωστε, οι  υποψηφιότητες πολλών δημοφιλών τηλεοπτικών και αθλητικών αστέρων, καθώς και καλλιτεχνών, δεν έλλειψαν ποτέ τα τελευταία χρόνια από τις κομματικές επιλογές. Με το Ποτάμι βέβαια, για πρώτη φορά, ένας δημοσιογράφος – τηλεοπτικός αστέρας, ηγείται κομματικής προσπάθειας με αξιώσεις.

Αλήθεια, τι το νέο μας κομίζει αυτή η πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Σε τι διαφέρει από το πολιτικό σύνθημα «πολιτική χωρίς πολιτικούς» που ευαγγελίζεται η ουλτρα-φιλελεύθερη «Δημιουργία Ξανά» και οι συν αυτή πολύ πριν από Το Ποτάμι; Κατά τη γνώμη μου τίποτα. Επαναλαμβάνει μονότονα μια κενή περιεχομένου επωδό η οποία απηχεί τα αντι-πολιτικά ιδεολογήματα αντιδημοκρατικών αντιλήψεων: ‘οι τεχνοκράτες πρέπει να λαμβάνουν τις αποφάσεις γιατί ξέρουν καλύτερα’, ‘οι πολιτικοί είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά’ και άλλα τέτοια. Χωρίς να παρουσιάζονται συγκεκριμένες λύσεις και θεραπείες, εν είδει σχεδίου, σε προβλήματα της λειτουργίας του πολιτεύματος που είναι ήδη γνωστά και έχουν επί μακρόν αναλυθεί (όπως η πολιτική διαφθορά και το πελατειακό σύστημα, η διαπλοκή συμφερόντων, η λειτουργία της βουλής και η νομοθέτηση μεταξύ άλλων), το αποτέλεσμα είναι σίγουρο και μονοσήμαντο: απόρριψη της πολιτικής των πολιτικών. Υπονοείται βέβαια – αλλά υπονοείται – ότι οι κατηγορίες είναι κατά των επαγγελματιών της πολιτικής. Πού να στραφεί λοιπόν ο «θυμωμένος» κόσμος; Ας στραφεί σε αυτούς που είναι «καθαροί» και άφθαρτοι από την πολιτική, στους μη επαγγελματίες πολιτικούς. Τι ποιο καθαρό λοιπόν από Το Ποτάμι!

Πολλοί αναλυτές, επιστήμονες και πολιτικοί έχουν κατά καιρούς μιλήσει για το πρόβλημα των θεσμών στη χώρα μας σε επίπεδο λειτουργίας, εφαρμογής και αποτελεσματικότητας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι απαρχαιωμένοι ή δεν αντανακλούν τις σύγχρονες συνθήκες. Προφανώς οι θεσμοί σε ένα πολιτικό σύστημα δεν λειτουργούν από μόνοι τους – χρειάζονται και το πολιτικό προσωπικό, όπως και τους απλούς υπαλλήλους ή τους ειδικούς «τεχνοκράτες». Ή έτσι μας λένε τουλάχιστον. Για την περίπτωση της Ελλάδας, συχνά επικαλούνται την ισχνή κοινωνία πολιτών, τη σημασία της οποίας κάποιοι έσπευσαν να αποδομήσουν με ευκολία μέσω της πρόσφατης σύνδεσης ΜΚΟ με κομματικά / πολιτικά συμφέροντα, αμφιβόλου νομιμότητας χρηματοδοτήσεις και σπατάλη πόρων. Κάθε πολιτικό σύστημα αντανακλά το κοινωνικό – ιστορικό γίγνεσθαι. Η αδυναμία των πολιτικών θεσμών και της κοινωνίας πολιτών, ο έντονος τοπικισμός και η εύκολη στροφή προς τα δημοφιλή πρόσωπα του θεάματος, δεν είναι απλές αντανακλάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι της χώρας μας των τελευταίων δεκαετιών, αλλά πολύ βαθύτερες εκφράσεις της πολιτικής μας κουλτούρας που βέβαια δεν θα αναλύσουμε εδώ. Στην πανδηλούμενη κριτική του πολιτικού συστήματος και της λειτουργίας του, κάποιοι υποστηρίζουν ότι λύση είναι λ.χ. η πολιτική χωρίς πολιτικούς, χωρίς κομματικό παρελθόν, η επιβολή των εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια και άλλες σοφιστείες ή, ας μου επιτραπεί, «βαθυστοχασιές» (deepities). Υπονοείται έτσι ότι υπάρχει μια εύκολη θεραπεία για το πολιτικό μας σύστημα. Η επιλογή πολιτικών προσώπων που δεν είναι πολιτικοί. Παράλληλα, μια – δυο ακόμα τέτοιες διευθετήσεις, όπως η σταθερή ανά τετραετία διεξαγωγή εκλογών ή το κόστος χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, θα μας φέρουν πιο κοντά στην ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία που ονειρευόμαστε. Δυστυχώς, υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη που αποκρύπτεται τεχνηέντως και συστηματικά.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η σύγχρονη αστική δημοκρατία είναι ένα εύκολο ή «φτηνό» στο κόστος λειτουργίας του πολίτευμα. Απαιτεί κανόνες, σεβασμό και εφαρμογή συγκεκριμένων αρχών, πόρους, χρόνο και ενέργεια των πολιτικών υποκειμένων. Απαιτεί παιδεία και την κατά το δυνατόν διάχυση τόσο του κόστους λειτουργίας της, όσο και της συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Απαιτεί θεσμικά αντίβαρα και ελέγχους (‘checks and balances’). Η (υπερ)συγκέντρωση ξέρουμε πολύ καλά ότι οδηγεί σε εκφυλισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, σε εξωκοινοβουλευτικές και εξωθεσμικές παρεμβάσεις και διαδικασίες που ανατρέπουν την ουσία της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ουσία της δημοκρατίας, από την καταβολή της, είναι η συμμετοχή του ευρύτερου δυνατού αριθμού πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η «πολιτική χωρίς πολιτικούς» ή η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» δεν απηχούν αυτό το αίτημα – το υποσκελίζουν και το αποκρύπτουν, παραδίδοντας εύκολα την πολιτική στους «μη πολιτικούς». Αλήθεια, υπάρχουν μη πολιτικοί; Ποιος είναι μη πολιτικός, δηλαδή ιδιώτης κατά τους αρχαίους προγόνους μας, “idiot” για τους Άγγλους ή αλλιώς ηλίθιος; Το πολιτικό υποκείμενο είναι εξ ορισμού ένα πολιτικό ον, τόσο με την αριστοτελική όσο και με την πλατωνική ανάλυση της πολιτικής. Το γεγονός ότι η πολιτική αφορά τους πάντες (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι τα πάντα είναι πολιτική) δε συνεπάγεται και ότι άπαντες (μπορούν να) μετέχουν στην πολιτική. Το ζήτημα της δημοκρατίας μας δεν είναι μόνον αυτό, αλλά είναι και αυτό. Η αποσιώπηση αυτής της παραμέτρου είναι επικίνδυνη για την ποιότητα της δημοκρατίας και τη λειτουργίας της και ταυτόχρονα υπονοεί την υποβάθμιση του πολιτικού έναντι του τεχνοκρατισμού και του ελιτισμού.

Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη για να υποστηρίξουμε ότι η ‘τάξη των πολλών’ – η σύγχρονη μεσαία τάξη -  αποτελεί εγγύηση της δημοκρατίας, ότι η γνώμη των πολλών έχει μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα από αυτή των ολίγων, ακόμα και όταν αυτοί οι τελευταίοι είναι «άριστοι». Αρκεί να δούμε το πώς έχει αναπτυχθεί και λειτουργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα τα τελευταία 150 έτη, μέσα από κοινωνικούς αγώνες για την πολιτική χειραφέτηση, την αύξηση της συμμετοχής και την υλοποίηση του δημοκρατικού προτάγματος. Η διαπίστωση του λεγόμενου «ελλείμματος δημοκρατίας» τόσο σε διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς, όσο και μέσα στο πολιτικό σύστημα ενός σύγχρονου κράτους, τα φαινόμενα και οι επικρίσεις περί «μπερλουσκονισμού», υπερ-συγκέντρωσης των ΜΜΕ και των σχέσεων διαπλοκής με το πολιτικό σύστημα, ακόμα και οι πρόσφατες υποθέσεις Μπαλτάκου και οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα για τις ευρωεκλογές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, λίγες εβδομάδες προ της διεξαγωγής των εκλογών, η αμνήστευση των παραβάσεων περί εκλογικών δαπανών και κανόνων προβολής από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις – όλα αυτά – δεν είναι παρά όψεις του ίδιου προβλήματος της σύγχρονης δημοκρατίας. Σε όλα αυτά δεν απαντά κανείς ο οποίος θέλει ουσιαστική λύση, ουσιαστική συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στη διαφάνεια, στην ισονομία και ισοπολιτεία με σοφιστείες του στυλ «πολιτική χωρίς πολιτικούς», μείωση του αριθμού των βουλευτών, ή με την αύξηση του τεχνοκρατισμού και των πρακτικών επιτήρησης. Η ουσία της δημοκρατικής πολιτείας παραμένει η συμμετοχή και ο έλεγχος όσων ασκούν πολιτική εξουσία.

Μια ουσιαστική συζήτηση για το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να έχει τελείως διαφορετικούς άξονες και για να αποκατασταθεί η αλήθεια, η πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν μπορεί να είναι ένα ακόμα πολιτικό σύνθημα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Πολιτική χωρίς πολιτικούς μπορεί να σημαίνει άμεση δημοκρατία,[iv] ένα βασικό και ουσιαστικό αίτημα πολύ πριν τα πολιτικά κόμματα «Δημιουργία Ξανά» και «Το Ποτάμι» ανακαλύψουν τη δική τους πολιτική χωρίς πολιτικούς. Σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες, οι απλοί πολίτες ενημερώνονται και συμμετέχουν για τα θέματα που τους αφορούν χωρίς να χρειάζονται την πολιτική διαμεσολάβηση των «ειδικών». Επίσης, παραμένει μια ενεργή τάση στην πολιτική η προσπάθεια ρύθμισης τοπικών και όχι μόνο θεμάτων, μέσω της κοινωνίας των πολιτών και εκτός κυβερνητικών ρυθμίσεων υπό τον γενικό τίτλο της νέας πολιτικής (new politics)[v].

Πολιτικοί είμαστε όλοι, εφ’ όσον μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι και σε αυτό δεν χωρούν αυταπάτες και επικλήσεις σε ουτοπίες και πλατωνικές πολιτείες, ή σε νεο-φιλελεύθερα ιδεολογήματα. Χρειάζεται όμως μια ουσιαστική έννοια του πολίτη, μια εμβάθυνση στο τι σημαίνει πολίτης και πως αυτή η έννοια λειτουργεί θεσμικά[vi], ειδικά μάλιστα σε σχέση με τις τεχνολογικές και κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις του 21ου αιώνα. Η πολιτική χωρίς πολιτικούς ως συνθηματολογία τα ξεχνάει όλα αυτά, όπως ξεχνάει – ή μήπως δικαιολογεί – την υποχώρηση της πολιτικής και της δημοκρατίας σε σχέση με το σύγχρονό μας οικονομικό τεχνοκρατισμό. Ένας πολιτικός φορέας – ένα νέο πολιτικό κόμμα – δε χτίζεται βάσει της λογικής FAQs (Frequently Asked Questions), δεν μετράει πρώτα την εκλογική του απήχηση και μετά καθορίζει την ιδεολογική του ταυτότητα. Δεν απαγορεύεται βέβαια, αλλά δεν αποτελεί κάποια ουσιαστική καινοτομία. Μάλλον περί αδυναμίας πρόκειται που στη σημερινή εποχή μπορεί εύκολα να μεταφραστεί σε παραπολιτική χειραγώγηση.


Νίκος Β. Ζολοταριώφ


Ο Νίκος Ζολοταριώφ είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία από το Πανεπιστήμιο του Essex Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι υπάλληλος στο Δήμο Διονύσου και μέλος της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Μαραθώνα.





[i] Daniel Dennett, Intuition Pumps and Other Tools for Thinking, W. W. Norton & Company, 2009 και http://www.theguardian.com/books/2013/may/19/daniel-dennett-intuition-pumps-thinking-extract. Μετάφραση δική μου Από το εξής:A deepity (…) is a proposition that seems both important and true – and profound – but that achieves this effect by being ambiguous. On one reading, it is manifestly false, but it would be earth-shaking if it were true; on the other reading, it is true but trivial. The unwary listener picks up the glimmer of truth from the second reading, and the devastating importance from the first reading, and thinks, Wow! That's a deepity.’
[iii] Στην εκπομπή συμμετείχαν οι Γ. Μπέζος, Γ. Νταλάρας, Λ. Μαχαιρίτσας, Γρ. Αρναούτογλου, Ελ. Ράντου και Γ. Κιμούλης, εδώ: http://www.megatv.com/anatropi/default.asp?catid=26404&subid=2&pubid=30296139).
[iv] Βλ. π.χ. Orr Akiva, Πολιτική χωρίς Πολιτικούς, Ένα φυλλάδιο για την Άμεση Δημοκρατία. στις σύγχρονες συνθήκες. Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο: Σίσσυ Βωβού, 2005 http://www.abolish-power.org/pwp_greek.html#0.
[v] Βλ. π.χ. Chris Rose, Politics Without Politicians – Or Politics Despite Politicians?, University of Pennsylvania Law School and University of Virginia School of Law June 5-6 2001  http://www.campaignstrategy.org/UPEnn_text.pdf.
[vi] Βλ. π.χ. P.A.B. Clarke, Deep Citizenship, Pluto Press 1996, καθώς και Philip N. Howard, Deep Democracy, Thin Citizenship: The Impact of Digital Media in Political Campaign Strategy, Annals of the American Academy of Political and Social Science 597, 2005, http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.104.3703&rep=rep1&type=pdf

Tuesday, April 29, 2014

Μίλα στο μικρόφωνο του IlioupolisOnAir για να σ΄ακούσουν οι συμπολίτες σου - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΔΟΣΕΩΝ ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ στις 2, 3, & 4 Μαΐου 2014

Μίλα στο μικρόφωνο του IlioupolisOnAir για να σ΄ακούσουν οι συμπολίτες σου



Στις 2, 3 και 4 Μαΐου, το IlioupolisOnline διοργανώνει ένα τριήμερο αφιέρωμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές με ζωντανή μετάδοση μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου του, το IlioupolisOnAir, από την κεντρική Πλατεία της Ηλιούπολης. .

Στο τριήμερο αυτό, μπορούν να περάσουν και να μιλήσουν στο μικρόφωνο όσοι πολίτες θέλουν, όσοι υποψήφιοι δημοτικοί και περιφεριακοί σύμβουλοι θέλουν, ενώ για τους υποψηφίους δημάρχους θα υπάρχει μινι συνέντευξη (15-20 λεπτά) σε συγκεκριμένη ώρα. Επιπλέον, οι πολίτες μέσω chat που θα βρίσκεται στο χώρο της εκδήλωσης αλλά και από το σπίτι τους, θα μπορούν να κάνουν δηλώσεις, αφιερώσεις ή/και να υποβαλλουν ερωτήματα προς τους υποψηφίους δημάρχους, τα οποία θα συγκεντρώσουμε και θα υποβάλουμε κατα τη διάρκεια της μινι συνέντευξης. Επίσης οι επιμελητές ζωντανών εκπομπών του ραδιοφώνου, θα μεταδώσουν τις εκπομπές τους. 
Όλο το πρόγραμμα θα μεταδίδεται ζωντανά από το www.ilioupolisonlie.gr/radio το οποίο, ως διαδικτυακό, μπορεί να ακουστεί από οποιοδήποτε υπολογιστή ή κινητό σε όλο τον κόσμο.

Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να συμμετέχουν ενεργά σ΄αυτή τη γιορτή του διαδικτυακού μας ραδιοφώνου που για πρώτη φορά γίνεται στην πόλη μας.

Παραθέτουμε το πρόγραμμα :

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΔΟΣΕΩΝ ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ στις 2, 3, & 4 Μαΐου 2014        
        
Παρασκευή απόγευμα
    6:00μμ-6:30     Ζωντανή εκπομπή Κινημ. Λέσχης: Για τα Δημοτικά Σινεμά
    6:30μμ-7:00    Ζωντανή εκπομπή ΒΙΟ: Πρωτομαγιά - live Νικος Μερτζάνος,  Αντ. Παπακωνσταντίνου
    7:00μμ-7:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:20μμ-7:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:40μμ-8:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:00μμ-8:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:20μμ-8:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:45μμ-9:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    9:00μμ -    Ζωντανή μουσική εκπομπή Blue velvet
        
Σάββατο πρωί
    11:00πμ-11:20    Υποψ. Δήμαρχος Τασία Τσατσούλη - Λαϊκή Συσπείρωση
    11:20πμ-11:40    Ζωντανή εκπομπή ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ
    11:40πμ-12:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    12:00μμ-12:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    12:20μμ-12:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    12:40μμ-13:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    13:00μμ-14:00    Ζωντανή εκπομπή ΚΟΥΖΙΝΟΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ
        
        
Σάββατο απόγευμα
    6:00μμ-6:30     Ζωντανή εκπομπή ΜΕΛΙ & ΛΕΜΟΝΙ
    6:30μμ-7:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:00μμ-7:20    Υποψ. Δήμαρχος Δημ. Πανταζόπουλος - ΕΝΑΚ
    7:20μμ-7:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:40μμ-8:00    Υποψ. Δήμαρχος Χρ. Κοκοτίνης - ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη
    8:00μμ-8:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:20μμ-8:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:40μμ-9:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    9:00μμ -    Ζωντανή μουσική εκπομπή Deep για Beat
        
Κυριακή πρωί
    11:00πμ-12:00    Ζωντανή εκπομπή Της Μουσικής τα Μάγια
    12:00μμ-12:20    Υποψ. Δήμαρχος Γιάννης Αναγνώστου - ΝΕΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
    12:20μμ-12:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    12:40μμ-13:00    Υποψ. Δήμαρχος Γιώργος Σόφης - ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
    13:00μμ-13:20    Υποψ. Δήμαρχος Τάσος Ευσταθίου - ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
    13:20μμ-13:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    13:40μμ-14:00    Πολίτες, υποψήφιοι
        
Κυριακή απόγευμα
    5:00μμ-6:00    Ζωντανή εκπομπή Just για τη μαθητική κοινότητα
    6:00μμ-6:20     Πολίτες, υποψήφιοι
    6:20μμ-6:40     Πολίτες, υποψήφιοι
    6:40μμ-7:00    Υποψ. Δήμαρχος Αργυρώ Πίκουλα - ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
    7:00μμ-7:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:20μμ-7:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    7:40μμ-8:00    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:00μμ-8:20    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:20μμ-8:40    Πολίτες, υποψήφιοι
    8:40μμ-9:00    Πολίτες, υποψήφιοι

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ - 1) "ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ"


ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο αμερικανικός κινηματογράφος, παρά τον κυρίαρχο χολιγουντιανό χαρακτήρα του,  τα τελευταία χρόνια απεικονίζει σε υψηλό βαθμό ευκρίνειας την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ταινία διεισδύει στα άδυτα του κόσμου των αμερικανικών εκλογικών κύκλων και του πολιτικού συστήματος. Ανακαλύπτει έναν κόσμο τίγκα σε  ίντριγκες, εκβιασμούς, ψεύτικα πάθη, κυνισμό, συναλλαγές και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.  Ο Τζωρτζ Κλούνι, μολονότι είναι ο ίδιος μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, ασκεί κριτική στο πολιτικό σύστημα και στο Δημοκρατικό Κόμμα εκφράζοντας τη διάχυτη διαμαρτυρία και οργή των πολιτών, που βρήκε προσωρινά διέξοδο με το κίνημα «Καταλάβετε την Wall Street» το οποίο διαδόθηκε τάχιστα με τη δημιουργία 1.200 επιτροπών παρόμοιου τύπου σε ισάριθμες  πόλεις των ΗΠΑ. Στις 2 Νοεμβρίου 2011 δε, στην Καλιφορνέζικη πόλη Ώκλαντ έγινε η πρώτη γενική απεργία εδώ και 49 χρόνια.

Η ταινία αφορά την προσωπική πορεία ενός κατώτερου στελέχους της ομάδας προεκλογικής εκστρατείας ενός κυβερνήτη που αποσκοπεί να πάρει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Στη μάχη αυτή έρχεται αντιμέτωπος με το επιτελείο της εκστρατείας ενός από τους συνυποψήφιους για το χρίσμα. Του στήνουν παγίδες είτε για να τον εξουδετερώσουν είτε για να τον εξαγοράσουν ή να αφήσουν να εννοηθεί κάτι τέτοιο, ώστε να κλονίσουν τον αντίπαλο. Μέσα από μια αγωνιώδη πορεία που περιλαμβάνει παρεξηγήσεις (σκόπιμες και μη), μανιπουλάτσιες, διαρροές, προδοσίες, και λοιπές κυνικές πράξεις, το στέλεχος αυτό θα αναρριχηθεί στο ανώτερο πόστο της εκστρατείας έχοντας αφήσει πίσω του θύματα,
Σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο «ειδοί» ήταν η 15η μέρα των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου. «Αι ειδοί του Μαρτίου» συγκεκριμένα έχουν μείνει στην ιστορία ως η μέρα δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. Ο Καίσαρας μάλιστα είχε προειδοποιηθεί από έναν μάντη «να φοβάται τις ειδούς του Μαρτίου».Η μέρα έφθασε και ο Καίσαρας, οδεύοντας προς τη Σύγκλητο συνάντησε συμπτωματικά το μάντη. «Έφθασαν οι ειδοί» του είπε ο Καίσαρας ειρωνικά, εννοώντας ότι δεν του είχε συμβεί τίποτα κακό. «Ναι άλλα δεν πέρασαν» του απάντησε ο μάντης. Μπαίνοντας στη Σύγκλητο, ο Αρτεμίδωρος, ένας σοφιστής από την Κνίδο που έκανε παρέα με τον Βρούτο και ήξερε τι θα ακολουθήσει, προσπάθησε να δώσει στον Καίσαρα έναν κύλινδρο όπου είχε γράψει τα καθέκαστα. Όμως το πλήθος που περιστοίχιζε τον Καίσαρα δεν επέτρεψε στον Αρτεμίδωρο να του κοινοποιήσει τα σχέδια για τη δολοφονία του, κι έτσι η προφητεία βγήκε αληθινή. Επίσης, η φράση χρησιμοποιήθηκε από τον Σέξπιρ στη δική του μεταφορά του «Ιούλιου Καίσαρα» και επιλέχθηκε από το σκηνοθέτη της ταινίας για τον συσχετισμό θεάτρου και πολιτικής.  
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Κλούνι. Σενάριο: Τζορτζ Κλούνι, Γκραντ Χέσλοβ. Ηθοποιοί: Ράιαν Γκόσλινγκ, Τζορτζ Κλούνι, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Πολ Τζιαμάτι, Ιβάν Ρέιτσελ Γουντ, Μαρίζα Τομέι, Τζέφρι Ράιτ. 101'

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://thanasistsakiris.wordpress.com/ 

Monday, April 28, 2014

‘Μίλα στο μικρόφωνο του IlioupolisOnAir’ - Παρασκευή 2, Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Μαΐου στην Κεντρική Πλατεία Ηλιούπολης (11πμ-2μμ και 6-9μμ)

1513732_10152096927937939_5740255130437012074_n
Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε στην εκδήλωση του διαδικτυακού μας ραδιοφώνου
‘Μίλα στο μικρόφωνο του IlioupolisOnAir’
Σε ένα τριήμερο αφιέρωμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και όχι μόνο, για να ακούσουν ζωντανά οι συμπολίτες μας τις δηλώσεις, απόψεις ή και αφιερώσεις σας.
Την Παρασκευή 2, Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Μαΐου
στην Κεντρική Πλατεία Ηλιούπολης (11πμ-2μμ και 6-9μμ)

Sunday, April 27, 2014

Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 26 Απριλίου

Στο Δρόμο της Αριστεράς
που κυκλοφορεί το Σάββατο 26 Απριλίου
Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε (ή ακούστε εδώ)
Κεντρικό θέμα:
Το μεγάλο ερώτημα
Θα ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματική αγωνία της κοινωνίας για την μεγάλη πολιτική αλλαγή;
Διαβάστε στο θέμα της εβδομάδας:
Απαιτείται σοβαρότητα
Βαθύτερα ελλείμματα και αδυναμίες αναδεικνύουν οι χειρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν
Στην ημερήσια διάταξη η ανασύσταση της κεντροαριστεράς
Οι βαθύτεροι στόχοι, η «συνάντηση» Κουβέλη - Παπανδρέου και το μετεκλογικό σκηνικό
Αποκάλυψη τώρα!
Τα προαπαιτούμενα των δόσεων και το σχέδιο Ελλάδα 2021 αποκαλύπτουν το μέγεθος της κυβερνητικής επιτυχίας
Του Γιώργου Τοζίδη
Η Ελλάδα στην Ευρώπη. Ποια Ελλάδα; Ποια Ευρώπη;
Του Νίκου Ξυδάκη
Ο Χαμαιλέων και το δικαίωμα στην αντιεθνικιστική α/συνέπεια
Οι. επιστημονικές προσεγγίσεις και το πραγματικό δράμα
Του Βασίλη Ξυδιά
Mια τσιγγάνα στην αυλή μας
Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστη ιστορική αίσθηση;
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Μιχάλης Κριτσωτάκης, υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης:
Πρόγραμμά μας οι ανάγκες της κοινωνίας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Οδυσσέας Βουδούρης, υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου:
Σχέδιο ανασυγκρότησης κόντρα στα μεγαλο-συμφέροντα
Συνεντεύξεις και άρθρα των υποψήφιων δημάρχων: Καλλιθέας, Βαγγέλη Παπαδάκη, Καισαριανής, Γιώργου Κοντόσταυλου, Βέροιας, Νίκου Μπέκη και Δέλτα Θεσσαλονίκης, Γιάννη Ρήγα
«Μ' αεροπλάνα και βαπόρια» κατά των χημικών
Νέα μαζική διαμαρτυρία των Κρητικών την Κυριακή
Του Μάριου Διονέλη
Πόλη Re-think ή Πόλη Re-question;
Της Βασιλικής Παναγιωτοπούλου
ΑΤΕ Ασφαλιστική: Επί ξύλου κρεμάμενοι οι εργαζόμενοι
Άγνωστες οι προθέσεις της Πειραιώς, που τα παραπέμπει όλα στην. επόμενη ιδιοκτησία
Στα διεθνή μεταξύ άλλων:
Φωτογραφίζοντας τη Δύση
Πώς διαμορφώνονται τα μπλοκ στον σύγχρονο κόσμο - Η περίπτωση της Ελλάδας
Του Γιώργου Τσίπρα
Τουρκία: Ψάχνοντας για casus belli στη Συρία
Την αφορμή που θα τον μετατρέψει σε ήρωα και κατακτητή αναζητεί ο Ερντογάν
Του Καν Εριμτάν
Στη Φρανκφούρτη η λύση για την κρίση της Ευρωζώνης
Του Rui Tavares, Πορτογάλου ευρωβουλευτή
Στον πολιτισμό -μεταξύ άλλων- διαβάστε:
Ο Πολιτισμός ως δράση
Από την περιφέρεια στο κέντρο
Του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη
Το Θεώρημα της ματαιότητας
Το ζοφερό μέλλον μέσα από τον κινηματογραφικό φακό του Τέρι Γκίλιαμ
Της Ιφιγένειας Καλαντζή
Διαβάστε στη σελίδα Ποίηση και Μουσική
Αλέξανδρος Καψοκαβάδης:
Ακέρια χώρα εγώ θα χάριζα για ένα καλό τραγούδι
Συνέντευξη στον Άγγελο Καλογερόπουλο
Διαβάστε στη σελίδα του αθλητισμού:
Διαρκώς στο. σταυρό το ελληνικό ποδόσφαιρό
Πόσα χρόνια ακόμα θα περιμένουμε την ανάσταση;
Του Νίκου Καραμάνου
Στο Περίπτερο Ιδεών: Ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Μια τσιγγάνα στον ΣΥΡΙΖΑ, παραλίγο!
Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις αποκαλυπτικές σελίδες της εργασίας, τον Ηρόστρατο, δείτε τα σκίτσα των Πέτρου ΖερβούΓιάννη Αντωνόπουλου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.
Εφημερίδα Δρόμος
Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα

Saturday, April 26, 2014

Στην «Εποχή» της Κυριακής ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Επιστροφή στην κοινωνία

Η εποxή
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γραφεία: Βλαχάβα 11 και Αθηνάς, 10551 Αθήνα
τηλ.: 210-36 19 513 - 14, φαξ: 210-36 19 610

Στην «Εποχή» της Κυριακής
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Επιστροφή στην κοινωνία

​ 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ηλίας Νικολακόπουλος: «Η ταξική πόλωση μεγαλώνει ακόμη περισσότερο»
Τριαντάφυλλος Μηταφίδης: «Πόλη είναι οι άνθρωποί της»
Δ. Περιβαλαράκης (υπ. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης) «Να μεταμορφώσουμε την πόλη μας»
Γ. Κοντόσταυλος (υπ. Δήμαρχος Καισαριανής) «Δεν θα αλλάξει τίποτα χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών»
Παναγιώτης Σταυρινίδης (υπ. Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ): «Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει πορεία»




ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κ.Τσιτσελίκης: «Για μια αριστερή πολιτική στη Θράκη»
Θ. Μιχόπουλος: «Πάντα υπάρχει ένας μύθος»
Π. Κλαυδιανός: «Αναθεωρημένο μνημόνιο»
Ν. Τσαγκρής: «Γερμανικά «ρέστα» για δύο μαριονέτες»
Χ. Γεωργούλας: «Στατιστικά πλεονάσματα και κοινωνικά ελλείμματα»
Ε. Παπαβλασόπουλος: «Οι επικίνδυνες μεταμορφώσεις της ελληνικής Δεξιάς»
Μ. Σπαθής – Τ. Μαστρογιαννόπουλος: «25 Μαΐου: Τρία ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις»


ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΥΡΙΖΑ: «Τα αυτογκόλ και η ρελάνς λίγο πριν τις εκλογές»
Ανοιχτή Πόλη: «Ούτε μια μέρα χαμένη! Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα!»

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Θ. Παρασκευόπουλος: «Ανόητες διαπιστώσεις και πρόχειρες λύσεις»

ΔΙΕΘΝΗ
Ουκρανία: «Ο πόλεμος της σοβιετικής διαδοχής» του Γ. Καπόπουλου
Ευρωεκλογές: «Ευκαιρία για καταψήφιση της λιτότητας» του Μ. Κοβάνη
Ιταλία: «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα. Οδηγίες προς ναυτιλομένους» της Τ. Τσίτσοβιτς
Παλαιστίνη: «Πρώτο βήμα για τους Παλαιστίνιους» του Ν. Σερβετά

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ν. Χατζητσάκος: «Καρότο και μαστίγιο το κοινωνικό μέρισμα»
Α. Σαπουνά: «Αναπληρώνοντας το χαμένο χρόνο στην παιδεία»
Ανδρεδάκης, Βαμβουρέλης, Αγγελοπούλου, Μπλίκας: «ΤΕΕ: Προτεραιότητα το ενωτικό κλίμα»
Στρατόπεδο Καποτά: «Εκεί όπου η αθλιότητα δεν έχει τέλος» Συνέντευξη με την Εύα Κωνστανταράκη

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Μ. Μάρκου: «Σπάνε το «ταμπού» του κοινόχρηστου αιγιαλού»

ΘΕΩΡΙΑ
Λιτότητα και ακροδεξιά
Κείμενα των Ροσάνα Ροσάντα και Άννα-Μαρία Ριβέρα

ΙΣΤΟΡΙΑ
Β. Λένιν: «Η σοβιετική κυβέρνηση μπροστά στο εξωτερικό χρέος»

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ
«Καθώς ο συγγραφέας αποχαιρετά τον Λαβύρινθό του»
Ο Θωμάς Τσαλαπάτης γράφει για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:
«Αφρόδιχτα της αριστερής όχθης» από τον Γεράσιμο τον Αλιέα
«Κοπτοραπτική» από τους Μαρσέλ και Μισέλ
«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το θέατρο μέσα από τις στήλες «Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου
Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.


--
Η ΕΠΟΧΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Βλαχάβα 11, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51
Τηλέφωνα: 210 3619513210 3619514
Αρ. Λογαριασμού: 116-470219-03 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Για αποστολή άρθρων, ανακοινώσεων κ.ά  epohigr@gmail.com 
__._,_.___

Στα «Ενθέματα» της Αυγής αύριο Κυριακή 27 Απριλίου - Κείμενα των: Δήμητρας Σιατίτσα, Αλαίν Μπαντιού, Τασίας Χριστοδουλοπούλου, Δημήτρη Χριστόπουλου, Γιώργου Μαυρομμάτη, Μουσταφά Μουσταφά, Γιώργου Μπάλια, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Νίκου Σαραντάκου, Ηρακλή Οικονόμου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους(enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στοtwitter: @enthemata
Κείμενα των: Δήμητρας Σιατίτσα, Αλαίν Μπαντιού, Τασίας Χριστοδουλοπούλου, Δημήτρη Χριστόπουλου, Γιώργου Μαυρομμάτη, Μουσταφά Μουσταφά, Γιώργου Μπάλια, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Νίκου Σαραντάκου, Ηρακλή Οικονόμου
 Η ΘΡΑΚΗ, Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
1. Η αμοιβαιότητα των εθνικισμών: ένας φαύλος κύκλος.Γράφει η Τασία Χριστοδουλοπούλου: «Η Αριστερά προσπαθεί διαχρονικά να σπάσει τον φαύλο κύκλο της “αμοιβαιότητας” των εθνικισμών. Βρίσκεται στον αντίποδα της λογικής ότι η ανάσχεση του τουρκικού εθνικισμού είναι υπέρτατος σκοπός που καθαγιάζει τον ελληνικό εθνικισμό. […] Την ίδια στιγμή, έχει επίγνωση των ιεραρχικών σχέσεων εντός της μειονότητας και καταστάσεων που προσβάλλουν τα δικαιώματα, όπως η εφαρμογή της Σαρία. Και, βεβαίως, γνωρίζει ότι  η χειραγώγηση τμημάτων της μειονότητας, ένθεν και ένθεν, διευκολύνεται από τις συνθήκες απόλυτης ένδειας και τους ακραίους κοινωνικούς αποκλεισμούς που μαστίζουν τη Θράκη. Χρειάζεται να δουλέψουμε περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση, επιμένοντας ότι τα δικαιώματα, πολιτικά και κοινωνικά, είτε ισχύουν για όλους είτε, εν τέλει, για κανέναν».
2. Τι είναι  και τι δεν είναι αριστερή πολιτική στα μειονοτικά. Γράφει ο Δημήτρης Χριστόπουλος: «Κανένας, στην Αριστερά,  δεν αρνείται σε κανέναν να πιστεύει ό,τι θέλει για τον εαυτό του και να προσδιορίζεται όπως θέλει, είτε είναι μειονότητα της μειονότητας είτε μειονότητα της πλειονότητας. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν οι άνθρωποι μπορούν να προσδιορίζονται όπως θέλουν, αλλά το αν αυτό αρκεί για να συμπεριληφθούν σε ένα αριστερό ψηφοδέλτιο. Κατά τη γνώμη μου, προφανώς όχι.  Το ότι κάποιος ή κάποια είναι λ.χ. Ρομά (ή γκέι ή  τρανς  – ή άνεργη  ή προλετάριος) δεν αρκεί αφεαυτού για να είναι υποψήφιος της Αριστεράς. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να εκπροσωπούνται αυτές οι ομάδες  στο ψηφοδέλτιο – αλλά όχι με (μόνο) κριτήριο αυτή την ιδιότητά τους».
3. Μειονοτική σχέση: μια σχέση εξουσίας. Γράφει ο Γιώργος Μαυρομμάτης: «Οι Θρακιώτες μουσουλμάνοι Ρομά αποτελούν μια ειδική κατηγορία. Ο σημαντικός αριθμός τους τραβά το ενδιαφέρον και των δύο πλευρών, ενώ το ότι είναι φτωχοί και πολιτικά αδύναμοι τούς καθιστά εύκολα χειραγωγήσιμους. Η σχετικά πρόσφατη εμπλοκή τους στα γρανάζια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού –το επεδίωξαν ή το δέχτηκαν με την ελπίδα να βελτιώσουν κάπως τη θέση τους–, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επιτείνει τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την εξαθλίωσή και την εμπλοκή τους σε αδυσώπητα πελατειακά σχήματα. Βέβαια, οι κοινοτικές ελίτ που συμμετέχουν στη διαχείριση αυτής της «κίνησης» (περιλαμβάνει διανομή ψηφοδελτίων και χρημάτων, διαμεσολάβηση για πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, σβήσιμο προστίμων και έκδοση αδειών μικροπωλητών ή αδειών οδήγησης καθώς και ποικίλες άλλες εκδουλεύσεις) είχαν, και θα συνεχίσουν να έχουν, μια καλύτερη τύχη».
4. Η καταλυτική παρουσία της Αριστεράς στη Θράκη.Γράφει ο Μουσταφά Μουσταφά: «H Aριστερά  πορεύεται στη Θράκη ανάμεσα σε Συμπληγάδες. Έτσι πορεύθηκε μέχρι τώρα και στάθηκε όρθια. Και έτσι θα πορευθεί και από δω και πέρα. Η δράση της Αριστεράς στη Θράκη, ανεξάρτητα από το μέγεθος της δύναμής της, κατά καιρούς υπήρξε καταλυτική. Είναι η δύναμη που είχε το κουράγιο να αρθρώνει πολιτικό λόγο, τον ίδιο πολιτικό λόγο σε διαφορετικές γλώσσες και να απευθύνεται σε όλη την κοινωνία της Θράκης».
Σχετικά με την ελληνική κατάσταση. Συνέντευξη στηΜαρία Κακογιάννη. Ο Αλαίν Μπαντιού, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του συλλογικού τόμου «Το ελληνικό σύμπτωμα» (εκδ. νήσος) μιλάει στη Μαρία Κακογιάννη για τη σοσιαλδημοκρατία, την Αριστερά, την εκλογική διαδικασία, τους εχθρούς: «Είναι αναγκαίο, απόλυτα αναγκαίο, να απομακρυνθούμε για μια μεγάλη περίοδο από κάθε συγκατάβαση με την εξουσία του κράτους όπως και με κάθε θριαμβολογία που συνδέεται με τη λατρεία του κινήματος. Αυτό που μετράει είναι να εργαστούμε για να πλέξουμε, συνθήκη με συνθήκη, την οργανωμένη συνάντηση ανάμεσα στις λαϊκές μάζες όπως αυτές είναι σήμερα και την κομμουνιστική Ιδέα, όπως  θα την έχουν αναδιατυπώσει οι οργανικοί διανοούμενοι.
Η «Προσευχή του ταπεινού» και η παρωδία του Βάρναλη: Καρχαρίας Παπαφαταούλας vs Ζαχαρία Παπαντωνίου.  Ο Νίκος Σαραντάκος μαςμαςρουσιάζει μια παρωδία των «Θείων Δώρων» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, γραμμένη από τον «Καρχαρία Παπαφαταούλα» ή «Καρχαρία Φαγαντωνίου». Ένα απόσπασμα: α) «Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά, σου λέω την προσευχή μου. / Άλλη ψυχή δεν έβλαψα στον κόσμο απ' τη δική μου. /Εκείνοι που με πλήγωσαν ήταν αγαπημένοι. /Την πίκρα μου τη βάσταξα. Μου δίνεις και την ξένη» (Παπαντωνίου) και β) «Κύριε, σαν ήρθε η βραδιά και μάτι δε μας βλέπει / βρέχε σωρό διορισμούς στην ταπεινή μου τσέπη. / Την προσευχή μου, Κύριε, σου λέω με προθυμία  / καμιά ψυχή δεν έβλαψα, εξόν απ’ τα ταμεία».
Άγγελοι. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, στη μόνιμη στήλη του «Άγγελοι» μας γράφει για τις διαδρομές του στην Αθήνα την ημέρα της άφιξης Μέρκελ: «[Στον περιφερειακό του Φιλοπάππου], το φως έφευγε πίσω από το λόφο κι εμείς συνεχίζαμε να βαδίζουμε αργά, όταν άξαφνα ένιωσα μια στιγμιαία μα απέραντη γαλήνη, ίσως επειδή περπατούσαμε μαζί κάτω από τη βροχή που δυνάμωνε, και μακάρι να ένιωσε το ίδιο και ο θείος μου. Το μόνο που διέλυε την ησυχία μας ήταν το ελικόπτερο που στριφογύριζε από πάνω μας, προσπαθώντας να προστατεύσει τη Μέρκελ από εμάς που μπορούσαμε ακόμα να κάνουμε ένα δύο απλά πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει πλέον αυτή.
Κοινωνική κατοικία: Φιλανθρωπία ή δικαίωμα; ΗΔήμητρα Σιατίτσα δείχνει πώς  το «πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας», που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, πέραν της υποκρισίας και της ανεπάρκειάς του, προδιαγράφει το μέλλον για την κοινωνική πολιτική κατοικίας. Εξηγεί γιατί το μέλλον αυτό παραπέμπει σε φιλανθρωπία βασισμένη στον ιδιωτικό τομέα, και όχι σε σχεδιασμένη κοινωνική πολιτική, και μας μιλάει για τη διεθνή εμπειρία: «Η γεφύρωση των πολιτικών κοινωνικής κατοικίας με τις υπηρεσίες για αστέγους αποτελεί πάγιο αίτημα ειδικών και κοινωνικών οργανώσεων, και σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες, τα ενδιάμεσα στάδια επισφαλούς, μερικής και μη αξιοπρεπούς στέγασης όπως τα υπνωτήρια, οι ξενώνες και οι προσωρινές μονάδες πρέπει να περιοριστούν, καθώς έχει αποδειχθεί ότι στην ουσία ανακυκλώνουν τον αποκλεισμό».
Η ΤIPP, το περιβάλλον και οι καταναλωτές. Ο Γιώργος Μπάλιας γράφει για τις διαπργαματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για τη σύναψη της TIPP, που απειλούν σοβαρά τα δικαιώματα των καταναλωτών και το περιβάλλον: «είναι πιθανή η επίτευξη συμφωνίας στην οποία να  περιλαμβάνονται χαμηλότερα στάνταρντ για το περιβάλλον και την υγεία των καταναλωτών σε σχέση με τα ήδη υπάρχοντα. Ο παραπάνω κίνδυνος έχει να κάνει κυρίως με την κυριαρχία --σήμερα-- των νεοφιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, οι οποίες επιχειρούν μια σύγκλιση με τις ΗΠΑ, στη βάση της μείωσης των προστατευτικών (για την κοινωνία και το περιβάλλον) κανόνων. Αυτό, άλλωστε, δείχνει η πρόσφατη ιστορία με το γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι 1507 στο Συμβούλιο Υπουργών ή η εξαγγελθείσα, πρόσφατα, αλλαγή πολιτικής της Επιτροπής αναφορικά με την κλιματική αλλαγή και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».
Κερδίζοντας από την κρίση. Ο Ηρακλής Οικονόμου μας παρουσιάζει μια έκθεση του Transnational Institute και τουCorporate Europe Observatory, δυο γνωστών ριζοσπαστικών δεξαμενών σκέψης, που  μας δείχνει πώς εταιρείες και δικηγόροι κερδίζουν από τις ευρωπαϊκές χώρες που πλήττει η κρίση. Και μας εξηγεί: «Η μελέτη έχει άμεσο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και την ελληνική Αριστερά καθώς καταδεικνύει πώς οι εταιρείες, με την υποστήριξη δικηγόρων, χρησιμοποιούν τις διεθνείς επενδυτικές συμφωνίες για να μεγεθύνουν τα κέρδη τους, υποβάλλοντας αγωγές εναντίον ευρωπαϊκών χωρών που μαστίζονται από την κρίση. Με άλλα λόγια, και σε ό,τι μας αφορά, μας περιγράφει πώς οι κερδοσκόποι γκρεμίζουν ό,τι αφήνουν πίσω τους η τρόικα και η κυβερνητική πολιτική, δείχνοντας ταυτόχρονα τις πανίσχυρες ασφαλιστικές δικλείδες υπέρ του κεφαλαίου που βρίσκονται σε ισχύ διεθνώς και περιορίζουν το εύρος δράσης της οποιασδήποτε κυβέρνησης της Αριστεράς, αν μια τέτοια κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση να αμφισβητήσει αυτές τις δικλείδες».

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...