Sunday, May 26, 2013

Παρουσίαση βιβλίου 'Η ΦΡΙΚΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΩΔΙΑΣ Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή»." του Σάννα Μιχαήλ, Μπαρ Λοκομοτίβα, Τετάρτη 29/5

Oι ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΆΓΡΑ και το BAR LOCOMOTIVA σας προσκαλούν
στην παρουσίαση του βιβλίου του 

ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ 

Η ΦΡΙΚΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΩΔΙΑΣ
Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή»

την Τετάρτη 29 Μαΐου 2013 στις 19.30
στο Βar Locomotiva  (Μπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια)

Ομιλητές:
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΣ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Νέα Προοπτική
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ, δημοσιογράφος(ομάδα του ιού-εφημ Συντακτών)
και ο συγγραφέας


ΒAR LOCOMOTIVAΜπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια, τηλ. 213 005 4119
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ: Ζωοδόχου Πηγής 99, 114 73 Αθήνα, τηλ. 210.7011.461 www.agra.gr

Στην «Εποχή» της Κυριακής: ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: «Ληξιπρόθεσμα τα πολιτικά χρέη της κυβέρνησης»


Η εποxή
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γραφεία: Ακαδημίας 62, 10679 Αθήνα
τηλ.: 210-36 19 513 - 14, φαξ: 210-36 19 610


Στην «Εποχή» της Κυριακής:

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: «Ληξιπρόθεσμα τα πολιτικά χρέη της κυβέρνησης»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Ασκήσεις αισιοδοξίας» του Παύλου Κλαυδιανού
ΣΥΡΙΖΑ: Η ώρα των μελών
Να ξεχωρίσουμε τα σπουδαία από τα ασήμαντα
«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» του Νίκου Τσαγκρή
ΔΗΜΑΡ: Ολοκληρώνεται η μετάλλαξη
ALTERSUMMIT: Η καρδιά της Ευρώπης θα χτυπήσει στην Αθήνα

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟ: «Όσοι προτάσσουν την έξοδο από το ευρώ, βάζουν το βόδι πριν από το άροτρο»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ: «Η κυβερνητική επίθεση αισιοδοξίας συγκρούεται με την παραγματικότητα»
Μανιφέστο 9 ευρωπαίων οικονομολόγων: Τρεις και μια ρήξεις με την κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική

ΤΟ ΘΕΜΑ
Διαχείριση απορριμμάτων: Ένα διαχρονικό έγκλημα
Γράφουν: Χαρά Καφαντάρη
«Προπομπός της καύσης απορριμμάτων η πολιτική "ενεργειακής αξιοποίησης"»
Κώστας Ζαχαριάς
«Ένα "απόρρητο" έργο για την Πελοπόννησο»
Λίτσα Αμμανατίδου
«Περισσότερα σκουπίδια υπόσχονται στη Δ. Μακεδονία

ΔΙΕΘΝΗ
Σουηδία: Συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
Μπανγκλαντές: Απαγόρευση διαδηλώσεων και άγρια καταστολή
Γάμος ομόφυλων ζευγαριών: Ένας κόσμος με πολλές ταχύτητες
«Κάτι κουρασμένα παλληκάρια» του Δημήτρη Σμυρναίου από το Βερολίνο
«Μεγάλες προσφορές Σαμαρά, στοχευμένη ζήτηση από το Πεκίνο» του Μικελάντζελο Κόκο από το Πεκίνο

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
«Οικολόγοι και ορυκτά καύσιμα: Μια εντελώς ανάρμοστη σχέση» της Ναόμι Κλάιν

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
«Τι άλλαξε από το νόμο του 2011;» του Βασίλη Παπαστεργίου
«Για την απεργία που δεν έγινε» της Χρυσούλας Μητσοπούλου
Στο βωμό του «success story» το Τυμπάκι
Πρώην στρατόπεδα: Στη μέγγενη της ιδιωτικοποίησης
«Το θυσιαστήριο της Καισαριανής και οι βέβηλοι» του Μήτσου Κασόλα
Διεθνής Αμνηστία: Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν σύνορα
Δίκη Μαρφίν: Ανοχύρωτη τράπεζα, απροστάτευτοι εργαζόμενοι

ΘΕΜΑΤΑ
«Κύπρος και Αριστερά» των Σία Αναγνωστοπούλου και Αδάμου Ζαχαριάδη
«Υπάρχει η εργατική τάξη με το ρόλο της κινητήριας δύναμης;» από την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Αλεξάτου
«Ο Γιάννης συνεχίζει να μας εμπνέει» από την εκδήλωση μνήμης για τον Γ. Μπανιά

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΜΙΛΕΡΙ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΑΛΜΠΑΝΟ): «Ένας συγγραφέας στους δρόμους»
Κρατική «εγκυρότητα» και κρίσιμη λογοτεχνία

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Αφρόδιχτα της αριστερής όχθης» από τον Γεράσιμο τον Αλιέα

«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» από τον Κώστα Κρεμμύδα

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση

Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου

Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης

«Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» από την Μαρώ Τριανταφύλλου

Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Εικαστικός χάρτης από την Κατερίνα Αναστασίου

Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της 26ης Μαΐου

Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της 26ης Μαΐου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Kείμενα των: Δημήτρη Χριστόπουλου, Ευστάθιου Χ. Λιανού Λιάντη, Ρογήρου, Αντώνη Λιάκου, Μικέλας Χαρτουλάρη, Ιωάννας Μεϊτάνη, Λουκά Αξελού, Πόπης Πολέμη

ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΩΜΑ ΤΟΥ
Για τον «αντι-αντιρατσισμό» της συγκυρίας. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος ξεκινάει από  το πάγωμα του αντιρατσιστικού νόμου. Και εξηγεί ότι πριν από την όποια κριτική στα προβληματικά του σημεία, χρέος μας είναι να καταγγείλουμε την πρωτοφανή στάση της ΝΔ. Και αναρωτιέται: «Αλήθεια, τι φοβάται η ελληνική Δεξιά από ένα τέτοιο νομοσχέδιο που δεν φοβήθηκα τα ομογάλακτά της κόμματα στην Ευρώπη; Μήπως βλέπει, κάπου στο βάθος, τον εαυτό της στη θέση του κατηγορούμενου;» Και στη συνέχεια μιλάει για τους άξονες του αντιρατσιστικού αγώνα και καταληγει ότι ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός αν δεν συνδεθεί με την κοινωνική αντίθεση που οξύνεται στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού.
Με αφορμή τις κωδωνωκρουσίες των Καλαβρύτων. Υπάρχει ορθόδοξος εθνικισμός; ΟΕυστάθιος Λιανός-Λιάντης εξηγεί γιατί ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν έχουν θέση στην ορθόδοξη Εκκλησία: Η απάντηση, λοιπόν, στους ιερωμένους που σηκώνουν τα εθνικιστικά λάβαρα […] είναι ότι αυτές οι θέσεις τους είναι απροκάλυπτα αντιχριστιανικές. Ο Μέγας Βασίλειος χαρακτήριζε αυτούς τους επισκόπους «λύκους βαρείς, που διασπούν το ποίμνιο του Χριστού»· και είναι όντως «λύκοι βαρείς» όσοι εγκολπώνονται τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον ναζισμό, ειδικά όταν οι ίδιοι φέρουν εγκόλπιο με τη μορφή του Χριστού».
«Ευρωπαϊκός προσανατολισμός» και τήρηση του δικαίου της Ε.Ε. Ξεκινώντας από το πάγωμα του αντιρατσιστικού νόμου, ο Ρογήρος εξετάζει την αδιαφορία και την περιφρόνηση με την οποία σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν το ενωσιακό δίκαιο. Και καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση, η περιπέτεια του αντιρατσιστικού νόμου επιβεβαιώνει μια παλιά, αλλά όχι και τόσο προβεβλημένη διαπίστωση: αν κάποιος αναζητήσει συνειδητοποιημένους θιασώτες του ευρωπαϊκού ιδανικού δεν πρόκειται να τους βρει στα κόμματα που άσκησαν εξουσία στη χώρα μας».
Η ουτοπία, εκεί έξω, στους δρόμους. Όσα είπε ο Αντώνης Λιάκος, στην απονομή των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας, όπου τιμήθηκε για το βιβλίο του Αποκάλυψη, Ουτοπία και Ιστορία: «Δεν θέλουμε ασφαλώς έναν κρατικό πολιτισμό. Ωστόσο, η ανάπτυξη ενός πολιτισμού πέραν των καταναλωτικών αναγκών, στην Ευρώπη, ήταν ιστορικά μέρος μιας δημόσιας φροντίδας, ήταν πλευρά του κοινωνικού κράτους. Αυτή η δημόσια φροντίδα κατεδαφίζεται τώρα.»
Περιοδικό Χρόνος: ένα διαδικτυακό εργαστήρι σκέψης. «Να μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς». Συνέντευξη. H Mικέλα Χαρτουλάρη, αρχισυντάκτρια του «Χρόνου», ενός νέου διαδικτυακού περιοδικού ιδεών, που διακρίνεται για την ποιότητα και τον δυναμισμό του μιλάει στην Ι. Μεϊτάνη και τον Στρ. Μπουρνάζο για το εγχείρημα: μιλάειγια τους στόχους του περιοδικού, για τον χαρακτήρα του και το άνοιγμα στο διεθνές κοινόπεριγράφει την κατάσταση στα κυρίαρχα μήντια, λέει τη γνώμη της για τοAthens Review of Books  και το Books Journal  και μας δίνει μια ιδέα των μελλοντικών σχεδίων: «Αν η Αριστερά θέλει να αλλάξει  «ελληνική πραγματικότητα --κάτι που θα έχει επιπτώσεις και στην Ευρώπη-- η διαμόρφωση ενός μεγάλου πεδίου, ελευθερίας και κριτικής, όπου θα ζυμώνονται οι ιδέες, είναι κρίσιμη».
Ένα περιθωριακό μπεστ σέλερ. Η Ιωάννα Μεϊτάνη στη μόνιμη στήλη «Αντικλίμακα» γράφει για το βιβλίο Το θανατάδικο– Ένα οικογενειακό τραγικόμικ της Άλισον Μπέχντελ (μετ. Κατερίνα Κατέλη), ένα graphic novel που την ενθουσίασε: «Η αλήθεια που τόσο γεναιόδωρα μάς χαρίζει η Μπέχντελ πηγάζει από τη γενναία της στάση απέναντι στη ζωή και το παρελθόν της και γι' αυτό και συχνά χτυπάει σαν ηλεκρικό ρεύμα, τσούζει --μάλλον σε διαφορετικό καρέ τον καθένα-- και ανακουφίζει μαζί: τι πιο ξαλαφρωτικό απ' το να έχεις δεχτεί την αλήθεια σου, και μάλιστα να την έχεις μοιραστεί»
Σκέψεις και διλήμματα για τη χάραξη πολιτικής στα εθνικά και διεθνή ζητήματα. Ο Λουκάς Αξελός γράφει για τη θέση και σχέση της Ελλάδας στον ιστορικό της περίγυρο: Κύπρος, Τουρκία, Βαλκάνια.
Πέντε χρόνια από τον θάνατο του Άγγελου Ελεφάντη. Το μαγικό χαλί. Η Πόπη Πολέμη γράφει για την πρώτη της γνωριμία με τον «Πολίτη», αρχικά στην Άνδρο, στο πρακτορείο εφημερίδων του πατέρα της και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη, φοιτήτρια: «Είχε σιγά σιγά φτιαχτεί και μια παρέα που ένα από τα συστατικά της στοιχεία ήταν ακριβώς Ο Πολίτης. Όποιος πρώτος μυριζόταν την άφιξη, έριχνε το σήμα και όλοι τρέχαμε στην Τσιμισκή, ζηλεύοντας τους τυχερούς της Αθήνας που είμαστε σίγουροι ότι θα είχαν και άλλα πάρε-δώσε με τους ανθρώπους του περιοδικού»


Sunday, May 19, 2013

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ σήμερα Κυριακή 19 Μαΐου


Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ σήμερα Κυριακή 19 Μαΐου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Σίας Αναγνωστοπούλου, Μιχάλη Σπουρδαλάκη, Νικολά Βιεγεκάζ, Ραζμίγκ Κεσεγιάν, Στάθη Κουβελάκη, Μαρίας Πετρίτση, Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Προκόπη Παπαστράτη

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
Κασταστολή, αναστολή και ματαιώσεις: Ο Στρατής Μπουρνάζος για την απεργία, την επιστράτευση των απεργών και την αναστολή της. Αφού εξηγήσει γιατί η εξέλιξη αποτελεί σαφή ήττα (για τους καθηγητές, το συνδικαλιστικό κίνημα, την Αριστερά και τη δημοκρατία) καταθέτει τις σκέψεις του, αποτιμώντας την απόφαση της Τετάρτης, τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, τις άλλες εκδοχές: «Στο βαθμό στον βαθμό που είμαστε κομμάτι αυτής της υπόθεσης (όχι ως εκπαιδευτικοί, αλλά ως Συριζαίοι, ως αριστεροί, ως πολίτες που αγωνίζονται)  πρέπει να αναζητήσουμε τις δικές μας ευθύνες, όσα κάναμε και δεν  όσα κάναμε, όσα έκαναν και  όσα δεν έκαναν οι χώροι που ανήκουμε».
Θα μείνετε στην Ιστορία… για  Σεπτέμβρη. Η Σία Αναγνωστοπούλου γράφει γιατί η επίταξη των εκπαιδευτικών δείχνει «ξεκάθαρα τόσο το περιεχόμενο των υποτιθέμενων εκσυγχρονιστικών και εξευρωπαϊστικών μεταρρυθμίσεων όσο και το μέγεθος της εργαλειοποίησης μιας τυπικής πλέον δημοκρατίας σε βάρος της δημοκρατίας». Και καταλήγει: «Εσείς της κυβέρνησης, μείνατε στην Ιστορία μετεξεταστέοι. Ο κίνδυνος είναι μήπως μείνει η κοινωνία «μετεξεταστέα» στη δημοκρατία».
Εσωκομματική δημοκρατία: τα βασικά ενός αιτήματος διαρκείας. Ο Μιχάλης Σπουρδαλάλης αναλύει τη σημασία της εσωκομματικής δημοκρατίας για τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, συνολικά και για το σταμάτημα της δημοκρατικής απομείωσης των δημοκρατικών θεσμών. Και μας μιλάει για τον Μίχελς και τον «σιδηρούν νόμο της ολιγαρχίας», τους παράγοντες που πρέπει να συνεξετάζονται όταν μιλάμε για εσωκομματική δημοκρατία, τα «κόμματα-καρτέλ» ή «κόμματα του κράτους», την υποκατάσταση της πολιτικής από οικονομολόγους, γραφειοκράτες και ΜΜΕ.
Γαλλία, η επιστροφή του Πουλαντζά. Με την ευκαιρία της επανακυκλοφορίας στα γαλλικά του «Κράτος, εξουσία, σοσιαλισμός» (ύστατου έργου και πνευματικής διαθήκης του Πουλαντζά), έπειτα από χρόνια εξαφάνισης του πουλαντζικού έργου, ο Στάθης Κουβελάκης μιλάει με τους δύο συντελεστές της έκδοσης: τον εκδότη  και δοκιμιογράφο Νικολά Βιεγεκάζ και τον κοινωνιολόγο Ραζμίγκ Κεσεγιάν, που επιμελήθηκε τον τόμο. Ραζμίγκ Κεσεγιάν.: «Το ιστορικό υπόβαθρο των θεωριών της αποκεντρωμένης εξουσίας ήταν μια περίοδος σχετικής κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας. Όταν αυτό το οικοδόμημα καταρρέει, πρέπει να θέσουμε εκ νέου τα θεμελιώδη ερωτήματα: Τι είναι το κράτος, πώς συγκροτείται, πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Να γιατί χρειαζόμαστε και πάλι τον Πουλαντζά». Νικολά Βιεγεκάζ: «Στις συνθήκες της κρίσης, ως μαρξιστές λοιπόν, και ευρύτερα εντός της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιβάλλεται λοιπόν να ξανασκεφτούμε τον ρόλο του κράτους στην πολιτική πάλη –– και σε αυτό ο ρόλος του Πουλαντζά είναι καθοριστικός.
Iris, la fleur de BruxellesTης Μαρίας Πετρίτση: «Η Ίριδα είναι η γηραιότερη άστεγη του μετρό των Βρυξελλών. Κάθε Μάη βγάζει τα χειμωνιάτικα και φορά ένα πουκάμισο με λουλούδια. Αυτό είναι το δικό της καλωσόρισμα στην άνοιξη, ανήμερα στη γιορτή της, όταν η πόλη γεμίζει με ίριδες, το επίσημο σύμβολό της: “Ίρις, το άνθος των Βρυξελλών”».
Γενοκτονία των Εβραίων: η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Μια μνήμη εμβληματική όλων των θυμάτων του ρατσισμού.  Συνέντευξη. Η ιστορικός Οντέτ Βαρών-Βασάρ, με την ευκαιρία της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου της Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων  (εκδ. Εστία) μιλάει για τη λήθη, τις σιωπές και τη ανάδυση, στην Ελλάδα και διεθνώς, της μνήμης της γενοκτονίας των Εβραίων: «Αν οι Εβραίοι είναι, όπως λέει η Ανέτ Βιβιορκά, το “μέλος-φάντασμα της Ευρώπης, το μέλος που της έχει αφαιρεθεί”, τα θέματα του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της “ανοχής” του άλλου –ήδη η λέξη είναι προβληματική!–, της συνύπαρξης είναι καίρια για τη σημερινή Ευρώπη. Η γνώση που αποδεσμεύει η προσέγγιση του “Ολοκαυτώματος” μπορεί να αποδειχτεί απροσμέτρητη και τα μαθήματά του, ηθικά και πολιτικά, απαραίτητα”.
Αριστερά και αστικός πολιτικός κόσμος. Ο Προκόπης Παπαστράτης γράφει για ένα αξιοπρόσεκτο συνέδριο που έγινε στο Πάντειο από τις 17 μέχρι τις 20 Απριλίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ανέδειξε τον καθοριστικό ρόλο της Αριστεράς τις δεκαετίες 1940 και 1950. Αφού μας συνοψίσει το κλίμα και τις εργασίες του συνεδρίου, καταλήγει: «Σε μια παλιά ραδιοφωνική συνέντευξη του ο Έρικ Χομπσμπάουμ, στην ερώτηση αν αντέχει τη μοναξιά απάντησε ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του γράφοντας συντροφιά με τα χαρτιά του.  Ένα διάλειμμα σ’ αυτή τη δημιουργική μοναξιά του νέου ερευνητή, με δέλεαρ την επιστημονική αντιπαράθεση, προσπάθησε,  και πιστεύω ότι πέτυχε, να προσφέρει αυτό το Συνέδριο».

Saturday, May 18, 2013

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: «Αριστερή κατεύθυνση με πλουραλιστικές δομές»


Η εποxή
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γραφεία: Ακαδημίας 62, 10679 Αθήνα
τηλ.: 210-36 19 513 - 14, φαξ: 210-36 19 610
www.epohi.gr


Στην «Εποχή» της Κυριακής:

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: «Αριστερή κατεύθυνση με πλουραλιστικές δομές»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Οι πρώτοι "κινέζοι" της ευρωζώνης» του Θ. Μιχόπουλου
«Πέντε ερωτήματα για την παρ' ολίγο απεργία των καθηγητών» του Γιάννη Αλμπάνη
Αφιέρωμα: Από τις συνιστώσες στη συνισταμένη. Απαντούν στις ερωτήσεις της Εποχής οι: Απόστολος Αλεξόπουλος, Αδάμος Ζαχαριάδης, Γιάννης Μπαλάφας, Σόφη Παπαδόγιαννη, Γιώργος Παπαϊωάννου, Πάνος Σκουρλέτης
«Από το συνέδριο να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κερδισμένος» του Πάνου Λάμπρου
«Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτοπορία του Νότου» του Νίκου Τσαγκρή
«Το μνημόνιο σκοτώνει τις συλλογικές συμβάσεις» του Αλέξη Μητρόπουλου
Δημοσκόπηση της Public Issue: Μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ, προβληματίζουν τα ποιοτικά
«Αντιμνημονιακή πολιτική και σοσιαλιστικός ριζοσπαστισμός» του Ανέστη Ταρπάγκου

ΤΟ ΘΕΜΑ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ:
Ακόμα φτωχότερα τα σχολεία την επόμενη χρονιά
«Δεν επιλέξαμε την υποταγή» της Ελένης Ζωγραφάκη

ΔΙΕΘΝΗ
Έλμαρ Αλτφάτερ: Διαιρεμένη η Ευρώπη δεν σώζεται
Γερμανία: Αφυπνίζει η «μικρή Νυρεμβέργη»;
Σόιμπλε, ο «προστάτης των ανέργων»
Αυστρία: Οι Πράσινοι αλλάζουν σταδιακά τον πολιτικό χάρτη
Συρία: Η αναγκαιότητα επίλυσης της συριακής κρίσης

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΚΑΣΔΑΓΛΗ: «Ένα Ημερολόγιο που επιχειρεί να σπάσει την περιθωριοποίηση»
Ιερισσός: Σε ιδιωτική σεκιούριτι έχει μετατραπεί η ΕΛ.ΑΣ.
Δικάζονται γιατί δεντροφύτευσαν
Πώς γίνεται κάποιος ζητιάνος;
Είναι δυνατές πολιτισμικές συνθέσεις με το Ισλάμ;

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΖΑΝΝΕΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ: «Το θέατρο μάς μαθαίνει τη συλλογική δουλειά και το πνεύμα ομαδικότητας»
«Ενώ οι φίλοι φεύγουν» του Θωμά Τσαλαπάτη

ΘΕΩΡΙΑ
«Ο κομμουνισμός του πεπερασμένου» του Ευτύχη Μπιτσάκη

ΘΕΜΑΤΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΩΡΑΚΗ, ΤΟΝ ΔΕΚΑΝΕΑ ΦΡΟΥΡΟ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΑΛ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙ
«Ο μαραθώνιος της ειρήνης» από το βιβλίο του Πάνου Τριγάζη «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης»
«Η ιστορική διαλεκτική δεν ήταν ποτέ ευθύγραμμη» του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Αφρόδιχτα της αριστερής όχθης» από τον Γεράσιμο τον Αλιέα

«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» από τον Κώστα Κρεμμύδα

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση

Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου

Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης

«Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» από την Μαρώ Τριανταφύλλου

Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη

Εικαστικός χάρτης από την Κατερίνα Αναστασίου
__._,_.___

Συνεχίζεται η δίκη εναντίον των αγωνιστών για τον λόφο Φιλοπάππου


Συνεχίζεται η δίκη εναντίον των αγωνιστών για τον λόφο Φιλοπάππου
Την Πέμπτη 16 Μάη,με την παρουσία πάνω από 50 αλληλέγγυων, ξεκίνησε η δίκη με τις μαρτυρίες (4 από τους 7) των μαρτύρων κατηγορίας με πολλά διαλλείματα και σταμάτησε στις 3 το μεσημέρι με την λήξη του ωραρίου, 
για να συνεχιστεί... τη Δευτέρα 20 Μάη με τους υπόλοιπους μάρτυρες κατηγορίας και με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης.
Στο ΚΤΙΡΙΟ ΠΡOΚΑΤ στα δικαστήρια της Ευελπίδων (πίνακιο Νο 1)
Όλοι και όλες στις 9π.μ. στα δικαστήρια.
Η παρουσία στη δίκη και η αλληλεγγύη μας και αυτή την μέρα θα είναι σημαντική για τους κατηγορούμενους που μπορεί να ήταν στη θέση τους ο/η καθένας-μια από εμάς.
Δικαίωση των συντρόφων -αγωνιστών  - Νίκη στο αγώνα του Φιλοπάππου !!!

 
Και άλλη μία δίκη την ίδια μέρα
Την ίδια μέρα στο ΚΤΙΡΙΟ 9 διεξάγεται μία ακόμη σημαντική δίκη. Δικάζεται ο σύντροφος Σπύρος Π. από το Ρουφ για κατ' εξακολούθηση παρακώληση συγκοινωνιών στον Προαστιακό σιδηρόδρομο λόγω συγκέντρωσης στις γραμμές του προαστιακού, που διοργάνωσαν οι κάτοικοι και σύλλογοι της περιοχής.
Η συγκέντρωση έγινε στις 10 Ιούλη 2007 με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό από τον Προαστιακό μίας κοπέλας στην αφύλακτη και χωρίς σηματοδότη διάβαση του συρμού στο ύψος του μετρό Κεραμεικός.
Το απόγευμα της επόμενης μέρας, την Τετάρτη 11 Ιούλη του 2007 επαναλήφθηκε η συγκέντρωση στο τέλος της οποίας έγινε απόπειρα δολοφονικής επίθεσης με χτύπημα στο κεφάλι του σύντροφου Γιάννη Γ. από ένστολους τραμπούκους σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Ο σύντροφος Σπύρος Π. έχει δώσει μεγάλους αγώνες μαζί με άλλους κατοίκους της περιοχής για τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης στην περιοχή του Γκαζιού και του Κεραμεικού και είναι και μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη του Φιλοπάππου.
Τη Δευτέρα 20/5/13 χρειάζεται και την δική μας στήριξη και αλληλεγγύη

Friday, May 17, 2013

Με αφορμή τις πρόσφατες βουλγαρικές εκλογές


Με αφορμή τις πρόσφατες βουλγαρικές εκλογές

Οι εκλογές που έγιναν την Κυριακή 12/5/2013 στην Βουλγαρία είναι ένα σημαντικό γεγονός, όχι μόνο για την χώρα αυτή, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρνητικής εξέλιξης στις χώρες του πρώην ''υπαρκτού σοσιαλισμού'' σε σχέση με την ακραία αποδοχή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
 Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, οι αλλαγές σε πολιτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο, με την έλευση της οικονομίας της αγοράς, διέλυσαν τις δομές του προηγούμενου καθεστώτος και οδήγησαν σε μια άνευ προηγουμένου μεταλλαγή. Η διαφθορά που υποκρύπτονταν, έγινε η συγκολλητική ουσία της κοινωνίας και δημιούργησε τις εξουσίες του νέου καθεστώτος. 
Με τα χρόνια η ιδέα της ''πορείας προς την Ευρώπη'' άρχισε να θαμπώνει και οι Βούλγαροι πολίτες βρέθηκαν να ζουν σε ένα κράτος με έντονα στοιχεία οικονομικής και πολιτικής διαφθοράς. Η απόλυτη κατίσχυση των δυνάμεων του πιο ακραίου και ανεξέλεγκτου νεοφιλελευθερισμού οδήγησε την χώρα να είναι η πιο φτωχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας είναι μέλος από το 2007.
Ο κατώτερος μισθός στη Βουλγαρία είναι 158 Ευρώ, ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 370 ευρώ -αν τον αντιστοιχίσουμε με το εθνικό νόμισμα της χώρας, το Λέβα- και η μέση σύνταξη φτάνει τα 150 ευρώ.
Ο κοινωνικός όλεθρος, όμως, φαίνεται πιο καθαρά από την κατάρρευση του γενικού πληθυσμού της Βουλγαρίας. Σήμερα, με βάση την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της χώρας είναι 7,3 εκατομμύρια, ενώ η εκτίμηση του 2009 έκανε λόγο για 7,6 εκατομμύρια. Αν συνυπολογίσουμε ότι, στην αρχή της δεκαετίας του ’90, ο πληθυσμός πλησίαζε τα 8.5 εκατομμύρια, εύκολα αντιλαμβανόμαστε πόσο κεντρικό πρόβλημα έχει καταστεί για τη χώρα η δημογραφική κρίση[1].
 Ένα άλλο τραγικό στοιχείο, αλλά και υπονομευτικό της δυνατότητας που έχει η χώρα ως προς την ανάπτυξή της, είναι το απίστευτο για ευρωπαϊκή χώρα ποσοστό αναλφάβητων πολιτών, που αγγίζει το 35%, ειδικά αν το συγκρίνει κανείς με το αντίστοιχο ποσοστό στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, που δεν ξεπερνούσε το 10%.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία φανερώνουν την κατάσταση της βουλγαρικής κοινωνίας την τρέχουσα περίοδο και τις απίστευτες ταξικές διακρίσεις που πλέον υφίστανται σε αυτήν. Λίγοι φιλικοί επιχειρηματίες του καθεστώτος νέμονται τον κοινωνικό πλούτο και ''συγκυβερνούν'' με τα δύο καθεστωτικά κόμματα, το GERB, ένα κατ' όνομα κεντροδεξιό κόμμα με αρχηγό τον πρώην προσωπικό σωματοφύλακα του Τοντόρ Ζίφκοφ, Μπόικο Μπορίσοφ, στην ουσία συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο, και το BSP, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της χώρας, ένα κόμμα μετεξέλιξη του πάλαι ποτέ κυβερνώντος επί 45 χρόνια Κομμουνιστικού Κόμματος, βαθιά αγκυρωμένο στην κρατική μηχανή και στις πολιτικές της δομές.
Τα δύο αυτά κόμματα είναι ενταγμένα και στις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες: Το GERB, στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το BSP, στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αντιστοίχως, έχουν διμερείς σχέσεις με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Η διεφθαρμένη και ταξική πολιτική που περιγράφεται παραπάνω, οδήγησε στην εξέγερση του Φεβρουαρίου του 2013. Αφορμή ήταν η αυτοπυρπόληση του εργάτη Πλάμεν Γκοράνοφ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αύξηση κατά 120% της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, μετά την πώληση, όλων των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του GERB σε τρεις ιδιωτικές εταιρίες, η οποία συνοδεύτηκε από το διαμοιρασμό –μεταξύ των τριών εταιριών- των δικτύων της χώρας σε τρεις γεωγραφικές ζώνες, με λίγα λόγια της μονοπωλιακής εκμετάλλευσης μιας περιοχής από κάθε εταιρία.
Το κίνημα που ξέσπασε απλώθηκε σε όλη την χώρα, απέκτησε μαζικότατες διαστάσεις και έθεσε ως κεντρικά αιτήματα τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας, τη δημοκρατία και τη διαφάνεια. Μετά από πρωτοφανείς, μαζικότατες διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, η βουλγαρική αστυνομία απάντησε με σκληρότατη καταστολή, με δεκάδες διαδηλωτές, πολλοί εκ των οποίων ηλικιωμένοι, να οδηγούνται σε κρίσιμη κατάσταση στα νοσοκομεία. Η πρωτοφανής αυτή, για τα δεδομένα της χώρας, λαϊκή αντίδραση, ανάγκασε την κυβέρνηση Μπορίσοφ να παραιτηθεί. Έτσι οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 12ης Μαϊου.
Εν όψει των πρόωρων εκλογών, εκπρόσωποι και ομαδοποιήσεις του λαϊκού κινήματος επιχείρησαν να το εκφράσουν πολιτικά και εκλογικά, μη καταφέρνοντας, όμως, να διασφαλίσουν την ενιαία έκφρασή τους, κι έτσι στις εκλογές συμμετείχαν μια σειρά από ψηφοδέλτια που διεκδικούσαν το «χρίσμα» του κινήματος. Να εκμεταλλευθούν πολιτικά το κίνημα –ελλείψει και μιας δυναμικής οργανωμένης παρέμβασης της Αριστεράς- επιχείρησαν, όμως, και δυνάμεις της ακροδεξιάς, είτε σχηματίζοντας νέους εκλογικούς σχηματισμούς, είτε, στην περίπτωση της ήδη κοινοβουλευτικά παρούσας ακροδεξιάς του Ataka (“Επίθεση”), ενισχύοντας τις υπάρχουσες δυνάμεις τους. Τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών[2], που διεξήχθησαν σε έντονα φορτισμένο πολιτικό κλίμα και υπό το βάρος κατηγοριών και αποκαλύψεων εναντίον του Μπορίσοφ και της απερχόμενης κυβέρνησης για απόπειρες εκτεταμένης νοθείας, με  ήταν τα εξής:

Κόμμα
Ψήφοι
%
Έδρες
+/−
GERB (Πολίτες για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας)
1,081,605
30.54
97
−20
BSP (Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα)
942,541
26.61
84
+44
MRF («Κίνημα για τα Δικαιώματα & τις Ελευθερίες»)
(φιλελεύθερο κόμμα της τουρκικής μειονότητας)
400,466
11.31
36
−1
Ataka («Επίθεση», ακροδεξιά)
258,481
7.30
23
+2
Εθνικό Μέτωπο για τη Σωτηρία της Βουλγαρίας (εθνικιστές)
131,169
3.70
0
Νέο κόμμα
Κίνημα «Βουλγαρία για τους Πολίτες (κεντρώο κόμμα)
115,190
3.25
0
Νέο κόμμα

Οι εκλογές της 12ης Μαϊου σφραγίστηκαν από τη χαμηλότερη συμμετοχή στην «μετα-κομμουνιστική» ιστορία της Βουλγαρίας, αφού στις κάλπες προσήλθε μόλις το 51% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, γεγονός που αντανακλά τη βαθύτατη κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης και εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι του διεφθαρμένου κυρίαρχου πολιτικού κατεστημένου.
Το εκλογικό σύστημα της Βουλγαρίας είναι η απλή αναλογική, αλλά με ''κατώφλι'' εισόδου το 4%, οπότε μόνο τα τέσσερα πρώτα κόμματα (GERB, BSP, MRF, Ataka) εξασφάλισαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, παρά τις προσπάθειες της κεντροδεξιάς πρώην Επιτρόπου της Ε.Ε., Μεγκλένα Κούνεβα, να καταστήσει το κίνημα «Βουλγαρία των Πολιτών», του οποίου ηγείται, σε ρυθμιστική δύναμη του νέου βουλγαρικού κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα κανένα κόμμα δεν εξασφάλισε αυτοδυναμία και από το βράδυ των εκλογών ξεκίνησαν οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για το σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού. Το νέο στοιχείο είναι ότι ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Σεργκέι Στανίσεφ, πρότεινε το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των Σοσιαλιστών, του «Κινήματος για τα Δικαιώματα & τις Ελευθερίες» και της ακροδεξιάς (Ataka), αφού, σύμφωνα με τον ίδιο, οι Σοσιαλιστές και το Ataka συμφωνούν σε πολλά σημεία αναφορικά με τις πολιτικές επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων στη Βουλγαρία, μέσω της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας μέσω αντιμονοπωλιακών μέτρων!
Το Ataka, που έθεσε ως κεντρικό ζήτημα της προεκλογικής του ρητορικής τις εθνικοποιήσεις και την «εθνική ανάπτυξη», αναδεικνύεται σε ρυθμιστική δύναμη για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, όμως οι ακραίες θέσεις του εναντίον των Ρομά και της τουρκικής μειονότητας εμποδίζουν τη διαμόρφωση κυβερνητικού σχήματος.
Στις 14 Μαϊου το κόμμα της τουρκικής μειονότητας απέρριψε την πρόταση για συνεργασία σε κυβερνητικό συνασπισμό με την ακροδεξιά, με τον Πρόεδρό του, Λιούτβι Μέσταν, να δηλώνει ότι «δεν μπορεί να υπάρξει καμίας μορφής συνασπισμός μεταξύ του MRF και του Ataka, καθώς αυτό θα αποτελούσε απόλυτη διαστρέβλωση της πολιτικής»[3].
Μετά από όλα αυτά, φαίνεται να στενεύουν τα περιθώρια για το σχηματισμό κυβέρνησης, αφού κι ένας ενδεχόμενος συνασπισμός μεταξύ Σοσιαλιστών και MRF θα υπολειπόταν κατά μια έδρα της απόλυτης πλειοψηφίας.
Γι αυτό και ο Στανίσεφ έχει επανέλθει με νέα πρόταση για το σχηματισμό τεχνοκρατικής κυβέρνησης, που θα μπορούσε, σύμφωνα με τον ίδιο, να υποστηριχθεί και από τα κινήματα των πολιτών που δεν εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο. Κατά τον Στανίσεφ, μια τέτοια κυβέρνηση θα εξασφάλιζε σταθερότητα στη χώρα και θα έθετε ως προτεραιότητα τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αύξηση μισθών και συντάξεων. Αυτό που στην ουσία επιδιώκει πλέον ο ηγέτης των Σοσιαλιστών είναι η ανεπίσημη στήριξη από βουλευτές του GERB και του Ataka, ώστε να σχηματιστεί άμεσα νέα κυβέρνηση.
Από την πλευρά της, η Αριστερά στη Βουλγαρία είναι εξαιρετικά ισχνή και διασπασμένη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στη χώρα υπάρχουν περί τα 8 κόμματα ή κινήματα που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικά! Το πιο ενδιαφέρον κόμμα και συνάμα πιο ελπιδοφόρο εγχείρημα είναι το κόμμα «Βουλγαρική Αριστερά» (ΒΑ).
Η ΒΑ ιδρύθηκε το 2009 μετά από διάσπαση της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού κόμματος, εμπνεόμενη από την αντίστοιχη κίνηση του Όσκαρ Λαφοντέν στη Γερμανία. Από το 2010 είναι πλήρες μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Σύμφωνα με τα κείμενα αρχών και θέσεων της ΒΑ, το κόμμα αγωνίζεται για ένα σοσιαλισμό δημοκρατικό με επίκεντρό του τις ανθρώπινες ανάγκες. Παρότι έχει πολύ λίγα χρόνια ζωής αλλά και πολύ περιορισμένους πόρους, έχει 6.000 εγγεγραμμένα μέλη. Είναι κόμμα νεανικό, καθώς πάνω από το 50% των μελών του είναι από 25-50 χρονών και με ιδιαίτερα υψηλό μορφωτικό επίπεδο (το 60% έχει πτυχίο πανεπιστημίου ή μεταπτυχιακό τίτλο).
Η ΒΑ αγωνίζεται σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που φτάνουν μέχρι τις ανοιχτές απειλές από τους φασίστες ή τα στελέχη του GERB. Συμμετείχε για πρώτη φορά σε εθνικές εκλογές στην αναμέτρηση της 12ης Μαϊου, πήρε μόλις 0,17% και δυστυχώς δεν μπόρεσε να πιάσει το ποσοστό του 1% και άρα να τύχει (σύμφωνα με το σχετικό βουλγαρικό νόμο) κρατικής επιχορήγησης. Σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας του κόμματος είναι ο αντιρατσισμός –έχει στις τάξεις του και ορθόδοξους Βούλγαρους, άθεους ή τουρκικής καταγωγής- αλλά και ο συνολικός αγώνας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, καθώς προσπαθεί να καταθέσει στην βουλγάρικη κοινωνία ένα πρόγραμμα υπεράσπισης του κοινωνικού κράτους και με σοσιαλιστική προοπτική.
Η δομή του είναι δημοκρατική και το Προεδρείο του αποτελείται από έναν άντρα και μια γυναίκα Συμπρόεδρο: τον Ιβάν Γκένοφ (πρώην στέλεχος και βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος) και τη νομικό, Μαργκαρίτα Μίλεβα.
Η Βουλγαρική Αριστερά θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αδελφό κόμμα και ζητάει αλληλεγγύη από όλους τους αριστερούς και δημοκράτες της Ελλάδας, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να εργαστεί από καλύτερες θέσεις για την οικοδόμησης μας δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Βουλγαρία σε μια Ευρώπη των λαών και όχι των πολυεθνικών.


Γιώργος Κοντόσταυλος
μέλος του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Γιάννης Μπουρνούς
μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ




Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...